Bolesław Laszka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
|||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
Za pracę zawodową odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką "Za wzorową pracę w służbie zdrowia". | Za pracę zawodową odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką "Za wzorową pracę w służbie zdrowia". | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Bednarski Zenobiusz, "Rocznik Medyczny" | + | Bednarski Zenobiusz, "Rocznik Medyczny", tom V, vol. I, s. 90-91, Olsztyn 1997. |
[[Kategoria: Zdrowie|Laszka, Bolesław]] | [[Kategoria: Zdrowie|Laszka, Bolesław]] | ||
Wersja z 10:56, 7 sty 2015
| Bolesław Laszka | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 marca 1915r. Skórcz |
| Data śmierci | 4 maja 1979 r. |
| Zawód | lekarz |
Bolesław Laszka (ur. 26 marca 1915 r. w Skórczu, pow. starogardzki, zm. 4 maja 1979 r.) – otolaryngolog, doktor nauk medycznych.
Życiorys
Syn Izydora i Bronisławy z d. Śmielewskiej.
Szkoła i wykształcenie
Ukończył Gimnazjum Staroklasyczne w Starogardzie i w 1934 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku wstąpił na Wydział Lekarski UP w Poznaniu. W chwili wybuchu wojny w 1939 r. ukończył 5 rok medycyny. W 1939 r. odbył trzymiesięczną wakacyjną praktykę lekarską w Bułgarii. W 1945 r. powrócił do Poznania, gdzie 25 kwietnia 1945 r. otrzymał dyplom lekarza.
Stopień dr n. med otrzymał na podstawie pracy pt. Badania doświadczalne nad zatruciem kokainą i środkami przeciwdziałającymi temu zatruciu. Tytuł docenta uzyskał na podstawie pracy Zapalenie wyrostków sutkowatych u niemowląt ze szczególnym uwzględnieniem utajonego zapalenia.
Praca
Będąc studentem, w latach 1937–1939 pracował jako młodszy asystent w Zakładzie Medycyny Sądowej UP. W pierwszych miesiącach niemieckiej okupacji ukrywał się, gdyż groziła mu wywózka na przymusowe roboty. W latach 1940–1942 pracował jako robotnik na kolei w Poznaniu, a następnie przedostał się do Warszawy, gdzie od 1941 do 1944 r. odbył staż w Szpitalu Dzieciątka Jezus na oddziałach chorób wewnętrznych, chirurgii, ginekologii i położnictwa.
W 1945r. rozpoczął pracę jako starszy asystent w Klinice Laryngologii UP. Od maja 1948 r. do sierpnia 1949 r. był szefem oddziału laryngologicznego w Wojskowym Szpitalu Okręgowym w Lublinie.
1 listopada 1949 r. został skierowany przez Ministerstwo Zdrowia do Olsztyna w celu zorganizowania oddziału laryngologicznego w Szpitalu Wojewódzkim. W styczniu 1950 r. otworzył 15-łóżkowy oddział laryngologii i został jego ordynatorem. W lutym 1951 r. oddział liczył już 30 łóżek. W 1970 r. przeniósł się do nowego budynku WSZ. Był specjalistą II st. z otolaryngologii.
Odznaczenia
Za pracę zawodową odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką "Za wzorową pracę w służbie zdrowia".
Bibliografia
Bednarski Zenobiusz, "Rocznik Medyczny", tom V, vol. I, s. 90-91, Olsztyn 1997.
