Zygmunt Kanigowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
(→Bibliografia) |
||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
| − | Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s.70-71. | + | Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s.70-71.<br/> |
[[Kategoria: Zdrowie|Kanigowski, Zygmunt]] [[Kategoria: Ochrona zdrowia|Kanigowski, Zygmunt]] | [[Kategoria: Zdrowie|Kanigowski, Zygmunt]] [[Kategoria: Ochrona zdrowia|Kanigowski, Zygmunt]] | ||
[[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki| Kanigowski, Zygmunt]] [[Kategoria: 1919-1944|Kanigowski, Zygmunt]][[Kategoria: 1945-1989 | Kanigowski, Zygmunt]] [[Kategoria: Olsztyn|Kanigowski, Zygmunt]] | [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki| Kanigowski, Zygmunt]] [[Kategoria: 1919-1944|Kanigowski, Zygmunt]][[Kategoria: 1945-1989 | Kanigowski, Zygmunt]] [[Kategoria: Olsztyn|Kanigowski, Zygmunt]] | ||
Wersja z 19:06, 17 sty 2015
| Zygmunt Kanigowski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1909 r. Wading-River (USA) |
| Data i miejsce śmierci | 29 marca 1968 r. Białystok |
| Zawód | lekarz |
Kanigowski Zygmunt (ur. 18 lipca 1909 r. w Wading-River, Long Island, N.Y., USA, zm. 29 marca 1968 r. w Białymstoku) – lekarz, neurolog, doktor nauk medycznych.
Spis treści
Życiorys
Syn Jana i Anny z domu Nosarzewskiej.
Szkoła i wykształcenie
Wraz z rodzicami wrócił do Polski w 1912 r. Uczęszczał do Gimnazjum Państwowego im. S. Wyspiańskiego w Mławie, gdzie w 1927 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Studiował na Wydziale Lekarskim USB w Wilnie. Dyplom lekarza uzyskał 29 maja 1934 r.
Uzyskał tytuły dr nauk medycznych, docenta oraz profesora nadzwyczajnego Akademii Medycznej w Białymstoku, gdzie przeniósł się w 1954 r.
Praca
Jako student pracował w Klinice Chorób Nerwowych i Umysłowych USB w Wilnie. Później był młodszym, a następnie starszym asystentem oraz adiunktem. Od 1939 r. był ordynatorem oddziału neurologicznego Szpitala Św. Jakuba w Wilnie, od 1939 r. do 1941 r. neurologiem w Kasie Chorych, a od 1941 r. do 1945 r. ordynatorem w Szpitalu Chorób Nerwowych i Wewnętrznych.
Wysiedlony z Wilna przybył 1 lutego 1945 r. do Białegostoku, skąd został skierowany do pracy w Białej Piskiej. Przebywał tam od 15 lutego do 6 marca i w tym czasie nie udało mu się zorganizować szpitala. Wyjechał do Olsztyna i jako neurolog pracował w Przychodni Kolejowej PKP i Poliklinice Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Zorganizował oddział neurologiczny w Szpitalu Wojewódzkim, później Poradnię Zdrowia Psychicznego. W 1947 r. został ordynatorem oddziału neurologicznego w Szpitalu Wojewódzkim.
Bibliografia
Bednarski Z., Rocznik Medyczny, tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s.70-71.
