Płatności bezpośrednie
Płatności bezpośrednie – obecnie najważniejszy instrument wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej. Koncepcję płatności bezpośrednich, jako alternatywę dla wsparcia cenowego, rozważano już w latach 60. i 70. Głównym celem było zmniejszenie wpływu interwencjonizmu na wzrost cen produktów zaopatrzeniowych dla rolnictwa oraz redukcja nadwyżek produkcyjnych zwiększających koszty zarówno podatników, jak i konsumentów. Mechanizm ten wprowadzano stopniowo w poszczególnych krajach, zwłaszcza w tych, które odgrywają decydującą rolę na międzynarodowym rynku rolnym. Najwcześniej, bo już na początku lat 80., analizowany system wsparcia dochodów rolników został wprowadzony w USA i w Kanadzie [1]
Ogólna charakterystyka
W krajach Unii Europejskiej, płatności bezpośrednie stały się ważnym instrumentem wsparcia dochodów rolników w ramach reformy Mac Sharry’ego w 1992 r., a następnie utrzymane zostały w ramach kolejnych reform wspólnej polityki rolnej - Agendy 2000 i Porozumień z Luksemburga (2003 r.)[2]. W ramach reformy z 2003 r., zwanej reformą Fischlera wprowadzono m.in. system płatności jednolitej (Single Payment Scheme – SPS). Państwa członkowskie miały znaczną swobodę wyboru płatności jednolitej. Wyrażono zgodę na zachowanie powiązania stawek płatności z produkcją rolniczą, argumentując, że w ten sposób zapobiegnie się zaprzestaniu produkcji rolniczej [3].
Otrzymywanie płatności bezpośrednich przez rolników w pełnej wysokości, zarówno w ramach systemu SPS jak i SAPS (system jednolitej płatności obszarowej), zostało uzależnione od utrzymywania gruntów wchodzących w skład gospodarstwa w dobrej kulturze rolnej zgodnie z ochroną środowiska (Good Agricultural and Enviroment Condition – GAEC) oraz spełnianie wymogów z zakresu środowiska, identyfikacji i rejestracji zwierząt (obszar A), zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt i roślin (obszar B) oraz dobrostanu zwierząt (obszar C). Powyższe normy i wymogi składają się na jeden mechanizm zwany zasadą wzajemnej zgodności (cross compiliance)[4].
Znaczenie dla regionu
...
Bibliografia
...
Przypisy
- ↑ Czyżewski A., Kułyk P. 2008. Płatności bezpośrednie a interesy polskiego rolnictwa. Problemy Rolnictwa Światowego. Zeszyty Naukowe Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, T. 4 (XIX), s. 115-124.
- ↑ Kisiel R., Babuchowska K., Marks-Bielska R. 2008. Wykorzystanie dopłat bezpośrednich przez rolników z województwa warmińsko-mazurskiego. Wyd. UWM, Olsztyn
- ↑ Mickiewicz A., Mickiewicz B. 2010. System dopłat bezpośrednich w dawnych krajach Unii Europejskiej (UE-15) w porównaniu do nowych państw członkowskich (NUE-12). Roczniki Nauk Rolniczych, Seria G – Ekonomika Rolnictwa. PAN, KER, SGGW w Warszawie, Warszawa, T. 97, z. 3, s. 170-180
- ↑ 1. Kisiel R., Babuchowska K., Marks-Bielska R. 2012. Gospodarstwa rolne Polski Wschodniej i skłonność ich właścicieli do inwestowania z wykorzystaniem instrumentów wspólnej polityki rolnej. Wyd. PWE oddział w Toruniu, Toruń
