Wieże wodne
Wieże wodne. Wodociągi budowane w XIX i XX w. zrewolucjonizowały zaopatrzenie miast w wodę, znacząco poprawiając jakość życia mieszkańców.
Wieże wodne | |
| |
Wieża wodna w Dąbrównie (komunalna)
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | |
Gmina | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Nowoczesność
Wraz z zakładami wodociągowymi (także kolejowymi) pojawiły się na przełomie XIX i XX w. w krajobrazie miast regionu liczne wieże wodne, którym w większości towarzyszyły stacje pomp oraz mniejsze obiekty infrastruktury np. hydranty lub żurawie wodny (np. zachowany na stacji PKP Olsztyn Główny).
Przykłady budowli
Wśród licznych wież istniejących na terenie województwa warmińsko - mazurskiego znajduje się wiele interesujących budowli, zarówno pod względem architektonicznym, jak i technicznym. Licznie, zwłaszcza na pocz. XX w., wznoszono wieże ze zbiornikiem cylindrycznym w typie „grzybka” (głowica szersza niż trzon, przekryta stożkowym dachem,) oraz kolumnowej. Wśród najciekawszych przykładów wymienić można wieże w Ełku, Sępopolu, Białej Piskiej i Giżycku (tu z racji obecnego wykorzystania jako punkt widokowy) oraz w Dąbrównie i Korszach. Dwie ostatnie prezentują unikalny w skali kraju typ wieży ze zbiornikiem otwartym, kulistym typu Klönne (od nazwiska konstruktora). Interesujące są także wieże wodne w Olsztynie, gdzie w dawnej wieży komunalnej mieści się obecnie obserwatorium astronomiczne, natomiast w wieży kolejowej ma siedzibę Towarzystwo Miłośników Kolei, które prowadzi tam mini muzeum.
Wieże wodne i wodociągi rzadziej wznoszono w obrębie folwarków i wsi. Dziś ich przykłady znajdujemy we wsi Kajny gm. Jonkowo oraz w Marunach (gm. Barczewo), gdzie siłę pociągową pomp stanowiły woły zaprzężone w kierat.