Heinrich VII Reffle von Richtenberg

Heinrich VII Reffle von Richtenberg
Heinrich VII Reffle von Richtenberg, źródło: Hartknoch M. Christophori, Alte- und Neues Preussischer Historien, Francfurt und Leipzig, MDCLXXXIV (1684).
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1477 r. Królewiec
Zawód	XXX wielki mistrz zakonu krzyżackiego

Heinrich VII Reffle von Richtenberg (zm. 20 lutego 1477 roku w Królewcu) – XXX wielki mistrz zakonu krzyżackiego.

Życiorys

Nieznana jest data urodzenia Heinricha VII Reffle von Richtenberga. Pochodził prawdopodobnie z rodu ministeriałów klasztoru w Reichenau.

W latach 1470–1477, od śmierci wielkiego mistrza Heinricha Reuss von Plauena, pełnił funkcję wielkiego mistrza krzyżackiego. Zwierzchnikiem zakonu został wybrany jednogłośnie. Początkowo nie odgrywał w strukturach zakonu krzyżackiego większej roli. Kompanem komtura ostródzkiego był od 1446 roku, a od 1448 roku kompanem wielkiego mistrza Konrada von Erlichshausena. Pełnił też funkcję w urzędzie rybickim w Pucku.

W roku wyboru na wielkiego mistrza udał się do króla polskiego Kazimierza IV Jagiellończyka, by złożyć mu hołd lenny. Do spotkania doszło 20 listopada 1470 roku na sejmie w Piotrkowie. Po uroczystościach Heinrich VII Reffle von Richtenberg wrócił do Prus. Najbardziej naglącymi sprawami dla wielkiego mistrza stały się długi zakonu oraz bunty nieopłacanego wojska zaciężnego; zmuszony był wprowadzić politykę zaciskania pasa.

Wielki mistrz był bardzo skłócony z biskupami pruskimi, ponieważ naruszał ich kompetencje administracyjne. Miedzy Heinrichem VII Refflem von Richtenbergem a królem polskim doszło do ostrego konfliktu, którego kulminacją była zbrojna wyprawa krzyżacka na Warmię w 1472 roku. Wielki mistrz chciał się uwolnić od zależności od Korony Polskiej. Z królem Węgier Maciejem Korwinem rozpoczął pertraktacje mające na celu złożenie hołdu i oddania mu pod opiekę zakonu krzyżackiego.

Heinrich VII Reffle von Richtenberg zmarł 20 lutego 1477 roku w Królewcu. Został pochowany w miejscowej katedrze.

Bibliografia

M. Murinius, Kronika Mistrzów Pruskich, wstęp i oprac. Z. Nowak, Olsztyn 1989, s. 223.