Sugajenko
| Sugajenko | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nowomiejski |
| Gmina | Kurzętnik |
| Sołectwo | Sugajenko |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
| Tablice rejestracyjne | NNM |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Sugajenko | |
| Położenie na mapie Polski  Sugajenko | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Sugajenko (1706 r. Sugnienko, niem. Sugainko) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Wieś znajduje się niedaleko Jeziora Sugajna. Miejscowość leży na terenie gminy, która obejmuje swoim zasięgiem wschodni kraniec Pojezierza Brodnickiego. W obszar gminy wchodzi 17% lasów i 71% użytków rolnych. Miejscowość znajduje się na obszarze powiatu nowomiejskiego, który rozciąga się na pograniczu Pojezierza Chełmińskiego, Pojezierza Iławskiego, Garbu Lubawskiego i Pojezierza Dobrzyńskiego, w południowo–zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego.
Dzieje miejscowości
Nazwa miejscowości wywodzi się od Jeziora Sugajna, obok którego leży wieś Sugajenko. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi. W latach 1667–1731 Sugajenko należało do majątku Chełmża i obejmowało 40 włók. W 1706 r. wieś znajdowała się w parafii Mroczno i obejmowała 614 ha ziemi, w tym 519 ha ziemi ornej i 18 ha łąk. W 1773 r. ziemię w Sugajenku przejął rząd Prus i utworzył tu domenę państwową. W 1793 r. długi Chełmży wobec kapituły chełmińskiej były tak duże, że wystąpiono na drogą sądową. Po długich negocjacjach spłaty rozłożono na raty roczne, a pieniądze na nie pobierano z czynszu uzyskanego z dzierżawy Sugajenka.
W 1885 r. teren miejscowości zajmował 614 ha. We wsi znajdowały się 93 dymy. Wieś zamieszkiwały 444 osoby, wśród których było 386 katolików, 58 ewangelików. W 1887 r. w szkole katolickiej uczyło się 80 dzieci. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej w Mrocznie. Po 1920 r. w Sugajenku pozostała tylko jedna rodzina niemiecka. W 1922 r. Sugajenko było gminą wiejską. W trzyklasowej szkole kierownikiem był Alfons Wróblewski. Przed 1939 r. Sugajenko należało do wójtostwa z siedzibą w Mrocznie, a sołtysem w 1928 r. był niejaki Ponczykowski.
W czasie okupacji niemieckiej do obozu w Potulicach z Sugajenka wywieziono 6 osób dorosłych i pięcioro dzieci z rodzin: Dziukowskich, Kiejdrowskich, Raszkowskich, Romanowskich i Zarembów. Po 1945 r. punktem filialnym szkoły kierowała Danuta Prucnal. W 1973 r. sołectwo Sugajenko weszło w skład gminy Kurzętnik. Pod koniec XX w. teren wsi obejmował 617,78 ha, w tym: 52 gospodarstwa z 307 mieszkańcami.
Kultura
We wsi działa świetlica.
Religia
Wieś znajduje się obecnie na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mrocznie.
Ludzie związani z miejscowością
Z miejscowością związana jest postać Józefa Leliwa Piotrowicza - kronikarza Ziemi Lubawskiej, który pochodził z rodziny szlacheckiej Jana i Bernardyny Piotrowiczów. Pod koniec XX w. sołtysem był tutaj Kazimierz Pawłowski. Obecnym (2013 r.) sołtysem jest Daniel Radzimiński.
Zabytki
We wsi znajduje się chałupa z II poł. XIX w.
Bibliografia
Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 1995, 171 ss.
Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 2008, 287 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XI, Warszawa 1890, 960 ss.
Zobacz też
