Złotowo
Złotowo | |
| |
[[Plik:|240px|Złotowo]] | |
Państwo | Polska |
Województwo | Warmińsko-Mazurskie |
Powiat | Iławski |
Gmina | Lubawa |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Złotowo (niem. Zlottowo) – wieś znajdująca się w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim. Należy do gminy Lubawa. W latach 1975-1998 przynależała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna:
Metodą odkrywkową od wieków były eksploatowane wapień łąkowy, jeziorny, kreda łąkowa i jeziorna oraz margiel łąkowy. Głównie były one wykorzystywane jako nawozy do użyźniania zakwaszonych łąk lub suchych piaszczystych gruntów. W rejonie Złotowa można spotkać na powierzchni plejstoceńskie złoża kredy jeziornej. Ponadto na obszarze gminy Lubawa ochroną rezerwatową został objęty głaz, tak zwany granitognejs szaroróżowy (wymiary: 10,5 m – obwód i 1,5 m – wysokość), który leży na gruncie Zdzisława Zakrzewskiego ze Złotowa.
Dzieje miejscowości:
Wieś Złotowo została lokowana przez biskupa Ottona na prawie chełmińskim. Była wsią czynszową. Jej obszar wynosił 80 łanów. Pierwsza wzmianka na temat plebana złotowskiego pochodzi z 1367 roku. Parafię Złotowo utworzono w 1910 roku. W 1570 roku w miejscowości znajdował się młyn i karczma. Wówczas we wsi było dwóch sołtysów. Po likwidacji lubawskiego klucza biskupiego wieś w 1773 roku należała do króla pruskiego. W roku 1789 znajdowało się tu czterdzieści pięć zagród. Szkoła powstała w 1778 roku. Nauczycielem był organista Wiktor Kończewic. W listopadzie 1906 roku wybuchł strajk szkolny. W roku 1807 do Złotowa wkroczyły wojska napoleońskie, które dokonały ogromnych zniszczeń. Mieszkańcy stracili cały żywy inwentarz. W 1882 roku wybuchł w Złotowie wielki pożar, który pochłonął 13 zabudowań. Wieś Złotowo liczyła w 1885 roku 724 mieszkańców, a w 1928 roku 767.
Ludzie związani z miejscowością:
Jednym z najbardziej zasłużonych mieszkańców Złotowa był ksiądz Alfons Mańkowski. Był wybitnym historykiem i działaczem społecznym. We wrześniu 1940 roku został on aresztowany przez Gestapo. Wywieziono go do obozu koncentracyjnego w Stutthofie, gdzie zmarł 12 lutego 1941 roku.
Zabytki:
Kościół parafialny pod wezwaniem św. Barbary, drewniany pochodzący z 1725 roku. Chałupa drewniana z pierwszej połowy XIX wieku.
Gospodarka:
Bardzo ważną rolę na tym obszarze pełni gospodarka wodna. Duże znaczenie dla rozwoju rolnictwa na tym obszarze maja melioracje, zwłaszcza ze względu na urozmaiconą konfigurację powierzchni, a także obfitość terenów podmokłych i rzek. Przed pierwszą wojną światową w Złotowie przeprowadzono drenowania. W XVIII i XIX wieku w miejscowości słynne były jarmarki. Na początku dwudziestego stulecia corocznie, w pierwszych dniach sierpnia, odbywał się w Złotowie jarmark wyrobów lnianych, trwający osiem dni. Przybywali na niego kupcy z rzeszy i z zaboru rosyjskiego.
Kultura:
W 1968 roku w Złotowie wybudowano piękny obiekt kulturalny, w którym była czytelnia, sala widowiskowa i klub Rolnika.
Bibliografia:
Złotowo, w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 14, red. B. Chlebowski, Warszawa 1895.
Śliwiński Józef, Lubawa, z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.