Antoni Blank
| Antoni Jan Blank | |
| | |
 Antoni Jan Blank. Autoportret z rodziną. Rok 1825.
Źródło: Wikipedia | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1785 r. Olsztyn |
| Data i miejsce śmierci | 20 lutego 1844 r. Warszawa |
| Zawód | malarz |
Antoni Jan Blank (ur. 6 maja 1785 r. w Olsztynie, zm. 20 lutego 1844 r. w Warszawie) – profesor Uniwersytetu Warszawskiego, malarz.
Spis treści
Życiorys
Blank był synem właściciela zakładu włókienniczego. W wieku czterech lat stracił oboje rodziców. Zaopiekował się nim wówczas poczmistrz Kobert.
Szkoła i wykształcenie
Do Warszawy trafił w wieku piętnastu lat. Rozpoczął wtedy naukę u Józefa Kosińskiego, który zasłynął w stolicy jako nadworny malarz króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Po dziewięciu latach w Warszawie Blank podjął decyzję o wyjeździe do Drezna w celu kontynuowania nauki. Jego nowym nauczycielem i przewodnikiem został ceniony portrecista Józef Grassi. W tym okresie Blank malował głównie portrety oraz kopie obrazów znajdujących się w miejscowej galerii. Zaprzyjaźnił się również z kilkoma przedstawicielami lokalnej Polonii. Do kraju powrócił w roku 1815.
Działalność kulturalna i naukowa
W Warszawie podjął pracę konserwatora zbioru odlewów gipsowych oraz nauczyciela rysunku na wydziale sztuk pięknych. W 1819 roku uzyskał tytuł profesora.
W późniejszym okresie zasłynął jako ambitny pedagog i teoretyk. Był między innymi autorem podręcznika metodyki nauczania, a swoje doświadczenia zdobyte poza krajem wykorzystywał z myślą o unowocześnieniu studiów plastycznych. W 1831 roku doszło do likwidacji Uniwersytetu Warszawskiego. Blank ponownie zajął się konserwacją odlewów gipsowych, pracował także jako korepetytor, udzielając lekcji rysunku.
Blank i jego uczniowie specjalizowali się w portretach oraz obrazach o tematyce religijnej, które trafiały do kościołów warmińskich. Sam Blank jest autorem portretu Samuela Lindego, króla saskiego Fryderyka Augusta, czy chociażby Stanisława Kostki Potockiego, ministra Królestwa Polskiego. Na płótnie utrwalił również postać cara Aleksandra i Mikołaja. W jego malarstwie przeważały motywy religijne i mitologiczne (spośród prac można wymienić Edypa z Kolomos, Kobietę z Kanoi, św. Katarzynę, Matkę Boską Bolesną). Interesującą część jego dorobku stanowią ilustracje wykonane do utworów Juliana Ursyna Niemcewicza.
Bibliografia
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku, Warszawa 1983.
Słownik artystów polskich i obych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, palstycy, t. I, Warszawa 1971, s. 173-175.
