Miecznikowo-Cygany
| Miecznikowo - Cygany | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurska |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Janowiec Kościelny |
| Sołectwo | Miecznikowo - Cygany |
| Liczba ludności (2012, źródło: http://wrota.warmia.mazury.pl, 12.09.2013.) | 40 |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Miecznikowo - Cygany | |
| Położenie na mapie Polski  Miecznikowo - Cygany | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Miecznikowo - Cygany (Mecznikowo, Miecznikowy, Myecznykowo - Pyerdonye, Myeczynykowo – Cygany) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Janowiec Kościelny. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Janowiec Kościelny, która znajduje się na obszarze Niżu Środkowoeuropejskiego, na pograniczu dwóch podprowincji: Pojezierza Środkowo-Bałtyckiego i Niziny Północnomazowieckiej. Natomiast pas południowy obszaru gminy to mazoregion Wzniesień Mławskich, który graniczy od północy z Garbem Lubawskim. Powierzchnia gminy Janowiec Kościelny posiada charakter falisty, miejscami równinny. W południowej części gminy – w dolinie rzeki Orzycy znajdują się wzniesienia od ok. 60 m. do ok. 200 m n.p.m. oraz wzgórza i wały moreny czołowej. Od południa na terenie gminy występują dwa wały morenowe, rozcięte doliną Wieczfnianki. Wał wschodni posiada wysokości bezwzględne do 200 m. n.p.m., zaś stoki w tym rejonie bywają bardzo strome, a nachylenia terenu przekraczają często 15%. W zachodniej części gminy rzeźba terenu wyróżnia się pojedynczymi pagórkami i wzgórzami. Natomiast pomiędzy nimi znajdują się obniżenia i zagłębienia, bądź suche dolinki erozyjno-denudacyjne. Ponadto występują tutaj formy późnoglacjalne i holoceńskie - doliny rzeczne, z których największą jest rzeka Orzyc. Obszar gminy Janowiec Kościelny położony jest w obrębie Niecki Mazowieckiej. Występują tutaj następujące osady: kredowe, piaski, mułki, iły, piaski drobnoziarniste, piaski pylaste, gliny zwałowe, torfowiska, piaskowce margliste i mułowce z glaukonitem oraz szczątkami fauny.
Dzieje miejscowości
Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XV w. Pierwszym właścicielem wsi był Czyszko z Miecznikowa. Nieznana jest dokładna data lokacja miejscowości. W 1411 r. Krzyżacy zrabowali wieś. Poniesiono straty w postaci 15 sztuk bydła oraz konie o wartości 40 grzywien toruńskich . W 1413 r. wieś ponownie napadli Krzyżacy. Pochodzenie nazwy jest nieznane. Wydaje się jednak, że Miecznikowo – Cygany musiało zostać wydzielone z jakiegoś większego areału ziemi. Istnieją bowiem do dnia dzisiejszego miejscowości posiadające w pierwszym członie nazwy „Miecznikowo”: Miecznikowo – Gołębie, Miecznikowo – Cygany, Miecznikowo – Kołaki, Miecznikowo – Miąchy, Miecznikowo – Sowy, Miecznikowo – Siwe. W poł. XVI w. majątek w Miecznikowie podzielony był następująco między właścicieli: Paweł – ½ włóki folwarku, Marcin – ½ włóki folwarku, Jan – ½ włóki folwarku, Grzegorz – ćwierć włóki folwarku, Mikołaj Miacho – ½ włóki folwarku, młyn o jednym kole w dzierżawie rocznej, Filip – ½ włóki folwarku. W XIX w. wieś należała do województwa płockiego w powiecie mławskim. Działał tu młyn z jednym kołem w dzierżawie. W 1827 r. we wsi były 3 domy. Zamieszkiwały ją w tym okresie 32 osoby . Pod koniec XIX w. liczba domów wzrosła do 4 . Ilość mieszkańców nie uległa zmianie. Zabudowa wsi ma charakter zagrodowy.
Ludzie związani z miejscowością:
W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest Zbigniew Borkowski.
Zabytki:
Na terenie miejscowości znajdują się również zabytki: pozostałości osady wczesnośredniowiecznej oraz ślady osadnictwa neolitycznego.
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885, 960 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
