Władysław Leonhard
| Władysław Leonhard | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Władysław Leonhard |
| Data i miejsce urodzenia | 11 listopada 1923 roku we Lwowie |
| Data śmierci | 25 grudnia 1979 roku w Mikołajkach |
| Dyscyplina | Działacz sportowy |
| Największy sukces | Twórca potęgi Stomilu |
Władysław Leonhard (ur. 11 listopada 1923 roku we Lwowie, zm. 25 grudnia 1979 roku w Mikołajkach) – Pierwszy dyrektor Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych, twórca potęgi Stomilu Olsztyn
Działacz sportowy
Urodził się w rodzinie hołdującej polskiej tradycji , ale z domieszką krwi węgierskiej i austriackiej. Ambitne plany związane ze studiami przerwała wojna i zamknięcie przez okupanta Politechniki Lwowskiej. Ukończył za to konspiracyjną szkołę podchorążych piechoty Armii Krajowej i działał w wywiadzie. Potem wstąpił do III Dywizji WP im. Romualda Traugutta, skąd skierowano go do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Modlinie. W następnych latach wykładał w szkołach oficerskich we wspomnianym Modlinie, Chełmie i Poznaniu. Zdemobilizowany w 1949 roku podjął pracę w Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil” w Poznaniu, kontynuując przerwane przed wojną studia na Wydziale Mechanicznym Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej. W poznańskim Stomilu zaczął od stanowiska zwyczajnego majstra, a w 1957 roku został naczelnym dyrektorem, mając zaledwie 34 lata. Kochał wyzwania więc zgłosił się do kierowania powstającej fabryki opon w Olsztynie. 16 sierpnia 1967 roku z taśm produkcyjnych zeszła pierwsza, z symbolem kormorana, opona. 28 października odbyła się, z udziałem najwyższych władz państwowych, uroczystość otwarcia zakładu. Od pierwszych dni budowy olsztyńskiej fabryki dbał o realizację obietnic. Fabryka wspierała miasto, także w inwestycjach sportowych. Współfinansowała budowę hali sportowo-widowiskowej, nazwaną później Uranią. Wybudowała salę specjalistyczną dla gimnastyczek z zapleczem socjalnym przy ul. Gietkowskiej i basen kajakowy; przeprowadzono kapitalny remont pawilonu klubowego dobudowując skrzydło będące 38-miejscowym hotelem, przeznaczonego później na Poradnię Sportowo-Lekarską. Dzisiaj ma w nich swoją siedzibę Szkoła Mistrzostwa Sportowego im. Mariana Bublewicza. Od początku wykazywał zainteresowanie olsztyńskim sportem, a o jego względy zabiegały wszystkie kluby, bowiem fabryka mogła być wymarzonym sponsorem. Z wielu propozycji – wybrał OKS i od tego momentu rozpoczął się nowy rozdział w historii tego stowarzyszenia. Po doinwestowaniu kajakarzy i gimnastyczek wprowadził do klubu przedstawicieli sportów motorowych, wreszcie zaczął budować piłkarska drużynę z prawdziwego zdarzenia. Ta wkrótce stała się jedną z najsilniejszych w województwie. I chociaż nie doczekał ich awansu do I ligi, za to marzenia szybko spełniły koszykarki kwalifikując się do ekstraklasy. Klub stał się trzynastym wydziałem zakładów, a piłkarze i wybitni przedstawiciele innych dyscyplin jego etatowymi pracownikami oddelegowanymi do sportu. Odznaczony: krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Za swoje zasługi dla miasta wpisany został do Księgi Zasłużonych dla Olsztyna. Ulica przy fabryce nosi jego nazwisko.
Bibliografia
- Archiwum Janusza Poryckiego
