Dobiesław Olewiński

Dobiesław Olewiński
Zawód	cześnik krakowski

Dobiesław Olewiński (Dobek) (ur. ok. 1370 r., zm. po 1444 – cześnik krakowski, uczestnik bitwy grunwaldzkiej.

Życiorys

Legitymował się herbem Ostoja, był najstarszy z licznego rodzeństwa.

Od młodych lat wojował. W 1387 roku w ślad za królową Jadwigą ruszył na Ruś Halicką, aby odebrać ją Węgrom. Węgry były osłabione i odebranie Rusi Halickiej okazało się oczywiste. Większe trudy czekały Olewińskiego na Litwie, ponieważ Jagiełło był zmuszony uporać się ze swym kuzynem Witoldem, który w 1390 roku wtargnął do Wielkiego Księstwa, aby sięgnąć po władzę. Jagiełło posłał na Litwę polskie załogi mające obsadzić grody Tam też znalazł się Olewiński i przeżył dramatyczne chwile. Krzyżacy ujęli rodzonego brata Jagiełły, Korygiełłę, i ścięli go na oczach obrońców. Zginął tam również brat Witolda Towciwiłł. Dopiero latem 1392 roku doszło do ugody z Witoldem, któremu Jagiełło dał w zarząd całą Litwę.

Olewiński wciąż nie wracał do domu. Przypuszcza się, że wspomagał w owym czasie Witolda broniącego Litwy, potem wspierał jego podboje na Rusi w 1395 roku i w końcu zwycięską wyprawę przeciwko Tatarom w 1397 roku. Dopiero wtedy powrócił na swoje włości i dwór królewski wystawił mu zapis na 100 grzywien.

W 1409 roku dowodził załogą na zamku w Złotoryi. W opisie bitwy stoczonej 10 października 1410 roku Długosz wymienia Dobiesława Olewińskiego z rodu Ostoja jako najbardziej zasłużonego rycerza. Olewiński ostatecznie osiedlił się w Żółcicach pod Opatowem, daleko od rodzinnych stron.

Bibliografia

J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.
Internetowy Polski Słownik Biograficzny [11.01.2015]