Łankiejmy

Łankiejmy
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Łankiejmach. Fot. Mieczysław Kalski.
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	kętrzyński
Gmina	Korsze
Liczba ludności (2010)	551
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Łankiejmy
Położenie na mapie Polski Łankiejmy
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Łankiejmy (niem. Langheim) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Korsze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 551 mieszkańców (łącznie z osadami Dzierżążnik i Gnojewo).

Dwór w Łankiejmach w roku 1938.
Fot. Gerhard Strauß
Źródło: Ze zbiorów dawnego Urzędu Prowincjonalnego Konserwatora Zabytków Prus Wschodnich w Królewcu. Kolekcja IS PAN

Położenie

Miejscowość jest położona w odległości 22 km na południowy wschód od Bartoszyc.

Dzieje miejscowości

Nazwa wsi wywodzi się z języka pruskiego (lanka – łąka; kaym – wieś) i stanowi nawiązanie do istniejącego w tym miejscu staropruskiego grodziska. Miejscowość została założona w roku 1367 przez wielkiego mistrza Winrycha von Kniprode. Odbiorcą nadania 74 włók na prawie chełmińskim był Jan Straup.

W latach 1375–1400 wzniesiony został kościół w stylu gotyckim. Świątynia została objęta patronatem rodu Truchssess von Wetzhaussen, do którego należały Łankiejmy. Od 1528 roku filią miejscowego kościoła była świątynia w Gudnikach. Kolejnym właścicielem wsi był ród von der Groeben związany z kulturą polską: Fryderyk von der Groeben brał udział w odsieczy wiedeńskiej u boku Jana III Sobieskiego. Jego kamienny pomnik znajduje się w Łabędniku. W 1772 roku kolejny z potomków rodu zorganizował w Łankiejmach ośrodek dla ubogich członków swojej rodziny.

W latach 1798–1804 wzniesiony został pałac otoczony parkiem krajobrazowym. W 1785 roku majątek składał się z 22 domostw. W 1817 roku w miejscowości żyło 181 osób, a majątek składał się z 24 budynków mieszkalnych. U progu II wojny światowej miejscowość była zamieszkana przez 733 osoby.

W 1954 roku Łankiejmy stały się siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej, którą zniesiono ostatecznie w 1960 roku. W 1974 roku doszło do utworzenia PGR-u Łankiejmy. W 1970 roku wieś była zamieszkana przez 448 osób. Działała w tym czasie ośmioklasowa szkoła podstawowa, przedszkole oraz filia ośrodka zdrowia. W 1973 roku pięć miejscowości wchodziło w skład sołectwa Łankiejmy.

Edukacja

W miejscowości funkcjonuje szkoła podstawowa oraz gimnazjum.

Zabytki

• kościół pw. św. Jana Chrzciciela z 2. połowy XIV

Wieża kościoła została wzniesiona na przełomie XV i XVI stulecia, a rozbudowana w wieku XIX. We wnętrzu świątyni zachował się ołtarz główny z 1682 roku

• cmentarz przykościelny z 2. połowy XIX wieku
• dwór wzniesiony w latach 1798–1804, otoczony parkiem krajobrazowym, odbudowany na początku XX stulecia.

Budowla została spalona w 1945 roku przez żołnierzy Armii Czerwonej; do dzisiejszych czasów zachowały się jedynie pozostałości ruin

Bibliografia

Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic, przewodniczący komitetu red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1978.
Licharewa Zofia, Kętrzyn. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1962.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Bank Danych Lokalnych GUS [15.03.2014]
ciekawemazury.pl [15.03.2014]
jerzysikorski.pl, historia wsi Łankiejmy [05.03.2014]
Wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]
polskaniezwykla.pl [05.03.2014]
Narodowy Instytut Dziedzictwa [23.09.2014]