Trzcin
Trzcin | |
| |
Pole-obowiązkowe Pole-obowiązkowe
| |
Rodzaj miejscowości | wieś |
Państwo | ![]() |
Województwo | warmińsko - mazurskie |
Powiat | nowomiejski |
Gmina | Grodziczno |
Sołectwo | Trzcin |
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
Kod pocztowy | 13 - 308 |
Tablice rejestracyjne | NNM |
![]() {{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Trzcin wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość znajduje się na terenie gminy Grodziczno w obszarze, której występuje tu wyjątkowo duże nagromadzenie polodowcowych form rzeźby terenu, takich jak m.in. moreny denne, pagórki i wzgórza morenowe, rynny subglacjalne, płaty sandru, wytopiskowe. Najniżej położonym obszarem jest dolina rzeki Wel - poniżej 100m n.p.m. W kierunku północno-wschodnim gminy (Garb Lubawski) teren wznosi się i w rejonie na wschód od m. Zwiniarz osiąga największą wysokość 200,8m n.p.m. Powierzchnia gminy dzieli się na: wysoczyznę morenową, dolinę rz.Weli rynnę jeziora Kiełpińskiego, fragmentem sandru Skrwy. Ponadto odnajdziemy tutaj gleby brunatne właściwe i brunatne wyługowan, czarne ziemie, gleby organiczne – torfowe, murszasto-torfowe oraz mułowo-torfowe.
Dzieje miejscowości
Na terenie miejscowości znajduje się agroturystyka – Dom Konesera oraz Rezerwat Przyrody Piekiełko.
Wieś stanowiła dobra rycerskie nad Dąbrówką.
W XVIII w. dziedzicem był Chełstowski a potem miejscowość była w posiadaniu Kowalskich .
W 1789 r. Trzcin liczył 22 dymy . W 1885 r. w miejscowości było 11 domów i 20 dymów . W tym okresie mieszkało tutaj 104 katolików . W majątku znajdowała się także gorzelnia.
W 1887 r. ziemie Trzcina nabył Zachodnio – Pruski Bank Ziemski, który poddał je parcelacji .
Na terenie miejscowości znajduje się grodzisko oraz pomnik pomordowanych w II wojnie światowej.
Ludzie związani z miejscowością:
Zabytki:
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, Warszawa 1880 - 1914.