Zalesie
Zalesie | |
| |
Festyn w Zalesiu, źródło: http://www.kozlowo.pl, 12.09.2013.
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | nidzicki |
Gmina | Kozłowo |
Sołectwo | Zalesie |
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Tablice rejestracyjne | NNI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Zalesie (niem. Salleschen) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Kozłowo, przez którą przepływają dwie rzeki – Nida i Szkotówka, łączą się tworząc rzekę Wkrę – dopływ Narwi. Ponadto znajduje się tu 9 jezior o pow. 347 ha. Większe z nich to: Kownatki, Kąty oraz Szkotowskie.
Dzieje miejscowości
6 stycznia 1357 r. wielki mistrz Winryk von Kniprode nadał pielgrzymowi der Kirke 27 łanów. Pielgrzym otrzymał obowiązek pieszej służby wojskowej. Łany, zaś zostały objęte 9 latami wolnizny. W 1587 r. wieś należała do Zielińskich: Adriana i Piotra. Majątek Piotra wynosił 5 łanów, w tym 4 zagrody i jeden wiatrak rzemieślniczy. Adrian posiadał 5 łanów z 4 zagrodami. W 1717 r. we wsi było 7 chłopów. W 1756 r. we wsi mieszkali m.in.: Andreas Schimanski z 6 łanami, Adam Klimek z 5 łanami. W 1827 r. było tu 25 domów, zamieszkiwanych przez 127 osób. W II poł. XIX w. teren Zalesia zajmował 1696 mórg ziemi, na obszarze których znajdowało się 49 domów. We wsi było 369 mieszkańców. Mieścił się również tutaj wiatrak.
Kultura
We wsi działa świetlica.
Ludzie związani z miejscowością
W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Elżbieta Szymańska.
Bibliografia
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XIV, Warszawa 1892, 960 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.