Piłaki Wielkie
Piłaki Wielkie | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | węgorzewski |
Gmina | Pozezdrze |
Liczba ludności (2010) | 133 |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 11-610 |
Tablice rejestracyjne | NWE |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Piłaki Wielkie (niem. Gross Pillacken, od 1923 r. Steinwalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Pozezdrze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 133 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Władysław Melnyk[1].
Położenie
Wieś położona jest w północnej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, 16 km na wschód od Węgorzewa, nad niewielkim jeziorkiem Piłackim. W okolicy wsi leżą Piłackie Wzgórza (niem. Pillacker Berge) – pasmo pokrytych lasami wzgórz, które obejmuje Rezerwat "Piłackie Wzgórza".
Dzieje miejscowości
Wieś królewska Piłaki Wielkie została założona w 1549 roku na 51 łanach; sześć łanów sołeckich otrzymali: Paweł Sperling i Stanisław Hase. Trzy lata później było tu 14 gospodarstw chłopskich, a w roku następnym – 21 gospodarstw. W tym okresie wieś nazywana była Pilacken, następnie Gross Pilacken, Gross Pilak. Mieszkańcy odrabiali pańszczyznę w majątku państwowym w Popiołach. W XVII wieku wieś obejmowała ponad 55 łanów i niemal tyle samo w połowie XIX wieku. W 1858 roku wieś była zamieszkana przez 449 osób. W wyniku epidemii dżumy w 1710 roku zmarło tu 112 osób. W roku 1939 miejscowość liczyła 363 mieszkańców.
Szkoła we wsi została założona w 1741 roku. W połowie XIX wieku uczęszczało do niej 94 dzieci, a w 1935 roku – 64 dzieci. Szkołę reaktywowano w 1949 roku; w połowie lat 60. obejmowała ona cztery klasy.
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Kutach, a także parafii greckokatolickiej w Kruklankach.
Przyroda
W pobliżu miejscowości znajduje się Rezerwat Przyrody "Piłackie Wzgórza", zaś na terenie wsi położony jest pomnik przyrody – głaz narzutowy.
Bibliografia
- Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
- Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1968.
- Bank Danych Lokalnych GUS [29.07.2013]
- Deutsche Verwaltungsgeschichte [29.07.2013]
Przypisy
- ↑ Wrota Warmii i Mazur [30.08.2013]