Szafarnia

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Szafarnia

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nowomiejski
Gmina Kurzętnik
Sołectwo Szafarnia
Liczba ludności (2010) 324
Strefa numeracyjna (+48) 56
Tablice rejestracyjne NNM
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Szafarnia
Szafarnia
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Szafarnia
Szafarnia
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Szafarnia (niem. Schaffarnia) – wieś sołecka w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 324 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa pełni Witold Suchocki[1].

Położenie

Wieś znajduje się nad jeziorem Szafarnia, przy granicy z województwem kujawsko–pomorskim, w odległości ok. 11 km od Nowego Miasta Lubawskiego.

Dzieje miejscowości

Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od hodowanych tutaj owiec, które nazywano "szafarkami". Nieznana jest dokładna data lokacji. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej Pokrzydowo. Pod koniec XIX w. zajmowała 339 ha. W 1885 r. było tutaj 125 dymów i 97 domów. Ludność liczyła 530 osób, w tym 297 katolików i 233 ewangelików. Funkcjonowała tutaj również szkoła trzyklasowa, bezwyznaniowa. W 1887 r uczyło się w niej 171 osób. Opiekę pedagogiczną sprawowało 2 nauczycieli. W XIX w. na terenie wsi istniał także wiatrak. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich. Pod koniec XX w. sołectwo obejmowało 297, 98 ha w tym 80 gospodarstw i 326 mieszkańców.

Kultura

We wsi działa świetlica. Odbywają się tutaj festyny, pikniki, dożynki.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Tereszewie.

Bibliografia

  1. Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 1995.
  2. Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 2008.
  3. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XI, Warszawa 1890.
  4. Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]

Przypisy