Łankiejmy
| Łankiejmy | |
| | |
 Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Łankiejmach
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | kętrzyński |
| Gmina | Korsze |
| Liczba ludności (2010) | 551[1] |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Łankiejmy | |
| Położenie na mapie Polski  Łankiejmy | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Łankiejmy (niem. Langheim) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Korsze. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 551 mieszkańców (łącznie z osadami Dzierżążnik i Gnojewo).
Położenie
Miejscowość jest położona w odległości 22 km na południowy wschód od Bartoszyc.
Dzieje miejscowości
Nazwa wsi wywodzi się z języka pruskiego (lanka - łąka; kaym - wieś) i stanowi nawiązanie do istniejącego w tym miejscu staropruskiego grodziska. Miejscowość została założona w roku 1367 przez wielkiego mistrza Zakonu Winrycha von Kniprode. Odbiorcą nadania 74 włók na prawie chełmińskim był Jan Straup. W latach 1375-1400 wzniesiony został kościół w stylu gotyckim. Świątynia została objęta patronatem rodu Truchssess von Wetzhaussen, do którego należały Łankiejmy. Od 1528 roku filią miejscowego kościoła była świątynia w Gudnikach. Kolejnym właścicielem wsi był ród von Groeben, związany z kulturą polską. Fryderyk von Groeben brał udział w odsieczy wiedeńskiej u boku Jana III Sobieskiego. W 1772 roku kolejny z potomków zorganizował w Łankiejmach ośrodek dla ubogich członków swojej rodziny. W latach 1798-1804 wzniesiony został pałac, otoczony parkiem krajobrazowym. W 1785 roku majątek składał się z 22 domostw. W 1817 roku w miejscowości żyło 181 osób, a majątek składał się z 24 budynków mieszkalnych. U progu II wojny światowej miejscowość była zamieszkana przez 733 osoby.
W 1954 roku Łankiejmy stały się siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej, którą zniesiono ostatecznie w 1960 roku. W 1974 roku doszło do utworzenia państwowego gospodarstwa rolnego. W 1970 roku Łankiejmy były zamieszkane przez 448 osób. Działała w tym czasie ośmioklasowa szkoła podstawowa, przedszkole oraz filia ośrodka zdrowia. W 1973 roku pięć miejscowości wchodziło w skład sołectwa Łankiejmy.
Edukacja
W miejscowości funkcjonuje szkoła podstawowa oraz gimnazjum.
Zabytki
- Kościół pw. św. Jana Chrzciciela z 2. połowy XIV; wieża została wzniesiona na przełomie XV-XVI stulecia i rozbudowana w XIX stuleciu. We wnętrzu świątyni zachował się ołtarz główny z 1682 roku
- Cmentarz przykościelny
- Dwór wzniesiony w latach 1798-1804, otoczony parkiem krajobrazowym, odbudowany na początku XX stulecia
Bibliografia
- Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic, przewodniczący komitetu redakcyjnego Andrzej Wakar, Olsztyn 1978.
- Licharewa Zofia, Kętrzyn. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1962.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 15.03.2014]
- Historia wsi Łankiejmy [data dostępu: 5.03.2014]
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 5.03.2014]
- Polska Niezwykła [data dostępu: 5.03.2014]
Przypisy
- ↑ Łącznie: Łankiejmy, Dzierżążnik, Gnojewo.
