Antoni Blank
| Antoni Jan Blank | |
| | |
 Antoni Jan Blank. Autoportret z rodziną. Rok 1825
| |
| Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1785 r. Olsztyn |
| Data i miejsce śmierci | 20 lutego 1844 r. Warszawa |
| Zawód | malarz |
Antoni Jan Blank (ur. 6 maja 1785 r. w Olsztynie, zm. 20 lutego 1844 r. w Warszawie) – profesor Uniwersytetu Warszawskiego, malarz
Spis treści
Życiorys
Blank był synem właściciela zakładu włókienniczego. W wieku czterech lat stracił oboje rodziców. Zaopiekował się nim wówczas poczmistrz Kobert.
>
Szkoła i wykształcenie
Do Warszawy trafił w wieku piętnastu lat. Rozpoczął wówczas naukę u Józefa Kosińskiego. Kosiński zasłynął w stolicy jako nadworny malarz króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po dziewięciu latach w Warszawie podjął decyzję o wyjeździe do Drezna, w celu kontynuowania nauki. Jego nowym nauczycielem i przewodnikiem został ceniony portrecista Józef Grassi. W tym okresie Blank malował głównie portrety oraz kopie obrazów znajdujących się w miejscowej galerii. Zaprzyjaźnił się również z kilkoma przedstawicielami lokalnej polonii.Do kraju powrócił w roku 1815.
Praca
W Warszawie podjął pracę konserwatora zbioru odlewów gipsowych oraz nauczyciela rysunku na wydziale sztuk pięknych. W 1819 roku uzyskał tytuł profesora. W późniejszym okresie zasłynął jako ambitny pedagog i teoretyk. Był między innymi autorem podręcznika metodyki nauczania, a swoje doświadczenia zdobyte poza krajem wykorzystywał w myślą o unowocześnieniu studiów plastycznych. W 1831 roku doszło do likwidacji Uniwersytetu Warszawskiego. Blank ponownie zajął się konserwacją odlewów gipsowych, pracował także jako korepetytor, udzielając lekcji rysunku.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Blank i jego uczniowie specjalizowali się w portretach oraz obrazach o tematyce religijnej, które trafiały do kościołów warmińskich. Sam Blank jest autorem portretu Samuela Lindego, króla saskiego Fryderyka Augusta, czy chociażby Stanisława Kostki Potockiego - ministra Królestwa Polskiego. Na płótnie utrwalił również postać cara Aleskandra i Mikołaja. W jego malarstwie przeważały motywy religijne i mitologiczne (spośród prac można wymienić; Edypa z Kolomos, Kobietę z Kanoi, św. Katarzynę, Matkę Boską Bolesną). Interesujący punkt w jego dorobku stanowią bez wątpienia ilustracje wykonane do utworów Juliana Ursyna Niemcewicza.
Bibliografia
- Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
- Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku, Warszawa 1983.
- Słownik artystów polskich i obych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, palstycy, t. I, Warszawa 1971, s. 173-175.
