Browina
| Browina | |
| | |
[[Plik: |240px|Świetlica w Browinie]]Świetlica w Browinie
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Kozłowo |
| Sołectwo | Browina |
| Liczba ludności (2011) | 7689 |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Browina | |
| Położenie na mapie Polski  Browina | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Browina (niem. Browienen , Froben) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Kozłowo przez, którą przepływają dwie rzeki mające swe źródła na terenie Gminy – Nida i Szkotówka. Łączą się one tworząc rzekę Wkrę – dopływ Narwi. Ponadto znajduje się tu 9 jezior o pow. 347 ha. Większe z nich to: Kownatki, Kąty oraz Szkotowskie.
Dzieje miejscowości
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego. Wieś utworzono z ziemi wchodzącej w skład 1440 łanów oddanych w 1321 r. przez mistrza krajowego Friedricha von Wildenberg, grupie rycerzy na czele z Peterem von Heselicht . W 1467 r. wieś została wyłączona ze wspomnianych łanów rycerskich. Liczyła wówczas 40 łanów. Nie wiadomo jednak kiedy wieś stała się chłopska. W XIX w. funkcjonował na terenie wsi młyn. Wieś w tym czasie należała do powiatu niborskiego, parafii Witranowo. Zachowało się bardzo mało informacji o miejscowości.
Kultura
We wsi działa świetlica. Organizowane są pikniki i festyny. Wieś wygrała konkurs na najładniejszą zagrodę.
Bibliografia:
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskigo, t. I, Warszawa 1880, 960 ss.
