Głaz narzutowy "Spragniony Pielgrzym"
| Głaz narzutowy "Spragniony Pielgrzym" | |
| | |
 Głaz narzutowy "Spragniony Pielgrzym" © Alicja Szarzyńska | |
| Nr ewidencyjny | nie posiada |
| Rok powołania | nie posiada |
| Dok. pow. | nie posiada |
| Współrzędne GPS | N 54,175383° E 20,647233° |
| Wysokość | 1,50 m |
| Obwód | 4,00 m |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Głaz narzutowy "Spragniony Pielgrzym" | |
| Położenie na mapie Polski  Głaz narzutowy "Spragniony Pielgrzym" | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Spragniony Pielgrzym - głaz położony w gminie Elbląg.
Opis głazu
Typ skały: gruboziarnisty gnejs laminowany o wybitnie kierunkowym ułożeniu ziaren z pakietami szarych skaleni, poprzedzielanych pakietami szarego kwarcu oraz drobnoziarnistymi nagromadzeniami minerałów ciemnych - biotytu, amfiboli i piroksenów.
Głaz leży w elbląskiej Bażantarni.
Legenda
Rzecz cała dzieje się po wybudowaniu zamku w Malborku (1309) a jeszcze przed bitwą grunwaldzką (1410). Gdzieś około roku 1390 pewien rycerz zakonny, którego imię niestety nie zachowało się do naszych czasów poczuł się znużony i zniechęcony tym co działo się w Państwie Zakonnym. Wojny, walki, mordy - wszystko to nie zgadzało się z jego widzeniem roli zakonu na tym terenie. Dręczony coraz większymi wyrzutami sumienia - sam brał przecież udział w dziele chrystianizacji Prusów - postanowił udać się na pieszą pielgrzymkę z Malborka do Fromborka. Jego celem była wybudowana w roku 1388 katedra fromborska. Ślubował, że w czasie całej liczącej około 60 km drogi powstrzyma się od jedzenia i picia.
Początkowo wędrówka nie była nieprzyjemna. Rycerz oczywiście nie ubierał pancerza - wyglądał jak zwykły podróżnik. Trasa Malbork-Elbląg prowadziła terenem płaskim - są to przecież Żuławy. W Elblągu przeszedł przez Stare Miasto i Bramę Targową, wybudowaną w roku 1319, następnie udał się w kierunku obecnej Bażantarni. Szczęśliwie ominęły go pokusy licznych kramów i straganów rozłożonych na elbląskim Starym Rynku.
Ale za miastem podróżnik wszedł w potężne bukowe lasy, wzgórza i jary obecnej Bażantarni. Droga zrobiła się trudniejsza, niełatwo było określić kierunek marszu. Było dobrze po południu, gdy pielgrzym dotarł do obecnego Srebrnego Potoku. Stanął nad brzegiem i, niepomny na śluby, sięgnął ręką do wody aby zwilżyć sobie usta. Przypomniał swoje ślubowanie, ale było już za późno. Poczuł, że jego ciało zamienia się w zimny kamień. Kamień ten do dziś stoi w Bażantarni nad brzegiem Srebrnego Potoku. Możemy go obejrzeć wędrując czerwonym szlakiem - prowadzącym m.in. do Fromborka - między Mostkiem Elewów a Parasolem.
Zobacz też
- http://www.mojewendrowki.eu/elblaska_bazantarnia.html
- http://info.elblag.pl/?id=niezbednik_&pid=11&strona=1
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Ba%C5%BCantarnia_(Elbl%C4%85g)
Źródła
- Szarzyńska A. Ziółkowski P. 2012. Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur. Wydawnictwo Mantis, Olsztyn.
- Zaskiewicz J. 2001. Księga elbląska. Przewodnik historyczno-krajoznawczy. Wydawnictwo YAMA, Elbląg.
