Bractwo Opatrzności Bożej w Bartągu
Bractwo Opatrzności Bożej w Bartągu - towarzystwo religijne, utworzone w XVIII wieku.
Spis treści
Historia
W pierwszej połowie XVIII wieku Bartąg był obok Biskupca miejscem działalności Bractwa Opatrzności Bożej. Bractwa te uległy jednak szybkiemu zanikowi. W przypadku Bartąga inicjatywę reaktywacji stowarzyszenia podjął ówczesny proboszcz Tomasz Grem (1746-1810). Grem zasłynął jako aktywny i sprawny działacz propagujący ideę tworzenia szkół ludowych. Pomysł odtworzenia bractwa był kolejną próbą ożywienia życia społeczno-religijnego lokalnej ludności w ramach struktur miejscowej parafii.Bractwo miało być stowarzyszeniem dostępnym dla kobiet i mężczyzn, nie związanym z konkretną grupą zawodową. Stowarzyszenie miało się skupić na niesieniu pomocy osobom chorym i ubogim, wspieraniu wdów i sierot.
Odpusty
14 lutego 1780 roku papież Pius VI wydał dwa brewe, adresowane do ówczesnego biskupa warmińskiego Ignacego Krasickiego. Dokumenty dotyczyły odpustów, które papież oficjalnie nadawał Bractwu Opatrzności Bożej w Bartągu. Warunki ich otrzymania zostały niezwykle skrupulatnie opisane w brewe. Członkowie stowarzyszenia mogli otrzymać odpust cząstkowy lub zupełny. Ten pierwszy obowiązywał dokładnie przez 7 lat i 280 dni. Dotyczył członków Bractwa, którzy w miejscowym kościele pw. św. Jana Ewangelisty pomodlą się w trakcie trwania mszy - modlitwa mogła się jednak odbyć również poza nabożeństwem. Odpust cząstkowy mógł także obowiązywać przez okres 60 dni - obejmował on wówczas członków stowarzyszenia którzy:
- przyjmą w swoich domach ubogich, którym zapewnią wyżywienie i niezbędną opiekę
- pogodzą dwie skłócone ze sobą strony
- jako uczestnicy pojawią się na procesji lub pogrzebie
- dołączą do duchownego, który wybierze się z Najświętszym Sakramentem do chorych [1].
W sytuacji, kiedy członkowie Bractwa nie będą w stanie wypełnić wyżej wymienionych warunków, powinni na głos dzwonu odmówić pięciokrotnie modlitwę Ojcze Nasz i Zdrowaś Mario za zmarłych współbraci. Istniała jeszcze jedna możliwość, nastręczająca chyba najwięcej trudności; otóż członek Bractwa winien sprowadzić do drogę wiary i moralności grzesznika, ewentualnie szerzyć nauki kościelne wśród żyjących w niewiedzy.
Odpust zupełny przyznawano natomiast każdej osobie, która zdecydowała się wstąpić w szeregi Bractwa Opatrzności Bożej, pod warunkiem przystąpienia do spowiedzi Komunii Świętej. Do odpustu zupełnego mieli również prawo wierni, którzy po przystąpieniu do spowiedzi i Komunii, modlili się w kościele pw. św. Jana Ewangelisty w dzień głównego święta Bractwa (dzień uroczystości, zgodnie z wolą papieża, miał zostać wyznaczony przez biskupa warmińskiego).
Rozwój Bractwa Opatrzności Bożej
W 1781 roku jako pierwszy do Bractwa wstąpił biskup sufragan Karol von Zehmen. Przystępowali do niego wierni z obszaru całej Warmii, trafiali się również członkowie pochodzący z Mazowsza i Królewca. W latach 1781-1797 liczba członków Bractwa wzrosła do 4 758 osób.
Kolejna przerwa w działalności Bractwa nastąpiła w latach 1890-1913[2]. Najprawdopodobniej kolejni proboszczowie nie wykazywali zainteresowania podtrzymania tradycji stowarzyszenia. Bractwo zostało ponownie reaktywowane w 1917 roku przez ówczesnego proboszcza ks. Otto Langkaua. Kult Opatrzności Bożej wpłynął na rozwój ruchu pielgrzymkowego do Bartąga - łosierów. Po zakończeniu II wojny światowej idea bractw religijnych nie miała szans utrzymania się w realiach Polski Ludowej.Jednak w 2001 roku ówczesny proboszcz parafii w Bartągu, ks. Eugeniusz Bartusik reaktywował Bractwo Opatrzności Bożej, nawiązujące bezpośrednio do tradycji XVIII-wiecznego pierwowzoru.
Bibliografia
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. II, Olsztyn 2011.
- Barczewski Walenty, Kiermasy na Warmii, posł., noty i słowniczek Jan Chłosta, Olsztyn 2002.
- Jasiński Janusz, Między Prusami a Polską. Rozprawy z dziejów Warmii i Mazur w XVIII-XX wieku, Olsztyn 2003.
- Parafia w Bartągu [dostęp: 14.10.2014]
- Tajemnice Bartąga [dostęp: 14.10.2014]
Przypisy
Zobacz też
