Gładysz paprociowaty

Gładysz paprociowaty
Homalia trichomanoides
(Hedw.) Schimp.
Gładysz paprociowaty. Źródło: [2]
Systematyka
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny naczyniowe
Gromada	mchy
Klasa	prątniki
Rząd	rokietowce
Rodzina	miecherowate
Rodzaj	gładysz
Gatunek	gładysz paprociowaty
gładyszek tępolistny

Gładysz paprociowaty (Homalia trichomanoides (Hedw.) Schimp.) – gatunek rośliny należący do rodziny miecherowatych (Neckeraceae), rzędu rokietowców (Hypnales).

Morfologia

Mech tworzy zbite, przypłaszczone darnie o barwie jasnozielonej, zmieniającej się następnie w żółto-zieloną. Łodyga główna płożąca się. Gametofit stanowi łodyga główna, od której odchodzą łodygi II rzędu, nieregularnie rozgałęzione, długości 2–4 cm i szerokości 2–3 mm (wraz z liśćmi). Na szczycie łodyżki są tępe. W przekroju poprzecznym brak wiązki środkowej. Liście łodyg II i III rzędu językowate, niesymetryczne, na szczycie stępione lub zaokrąglone. Charakterystyczne jest nieregularne piłkowanie brzegu liścia przy jego szczycie. Żebro najczęściej jest pojedyncze (rzadko spotyka się rośliny z żebrem podwójnym lub bez żebra) i sięga do połowy liścia. Sporofit zbudowany z sety o długości 1 cm i jest żółto-czerwony. Seta zakończona jest wydłużoną, jajowatą puszką o długości 1,5 mm, koloru brunatnego z wieczkiem o krzywym dzióbku, przykryta czapkowatym czepkiem. Perystom podwójny.

Rozmieszczenie i ekologia

Mech występuje pospolicie w całej Europie z wyjątkiem obszarów najbardziej wysuniętych na południe i na północ. Ponadto występuje na Kaukazie, Syberii, we wschodnich Chinach i Japonii. W Polsce dość pospolity na całym niżu. W górach rośnie do wysokości 600 m. Mech występuje na korzeniach i dolnych częściach pni drzew liściastych takich, jak dąb szypułkowy, grab, buk oraz na bezwapiennych skałach.

Wartość użytkowa

Gładysz paprociowaty objęty jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną.

Zobacz też

[3]
[4]