Elżbieta Szczygieł-Biesiekierska
Elżbieta Szczygieł-Biesiekierska (ur. 4 października 1950 w Olsztynie, zm. 31 stycznia 2013) - reprezentantka Polski, wielokrotna mistrzyni kraju, uhonorowana tytułem Mistrza Sportu.
Reprezentantka Polski, wielokrotna mistrzyni kraju, uhonorowana tytułem Mistrza Sportu.
Rozpoczęła karierę sportową w Olsztynie w klubie Łączność w wieku 14 lat pod kierunkiem Jana Kochanowicza. Utalentowaną nastolatkę działacze Wisły namówili do przenosin do Krakowa. Tak w 1967 roku została zawodniczką Białej Gwiazdy, której poświęciła następne 14 lat swojego życia i całość dorosłej kariery sportowej. Zdobyła w tym czasie 10 tytułów Mistrza Polski (pierwszy jeszcze jako 18-latka, w 1968 roku) i 4 tytuły wicemistrza. W prestiżowych rozgrywkach europejskich największy sukces Biesiekierskiej to drugie miejsce w Pucharze Europy Klubowych Mistrzów w 1970 roku.
Ludwik Mięta – legendarny trener wiślaczek powtarzał w licznych wywiadach, że Biesiekierska była jego najskuteczniejszą zawodniczka w defensywie, cechowała ja pracowitość i poprawna ocena sytuacji. Była w swojej dekadzie najwyższa koszykarką w Polsce (188 cm)
Osobny rozdział sportowej kariery stanowi reprezentacja Polski. W sumie wystąpiła w 163 meczach, między innymi uczestniczyła w czterech turniejach o Mistrzostwo Europy (najwyższe miejsce: 5 w 1978 roku) i kwalifikacjach do Igrzysk Olimpijskich w 1976 roku (niestety Polska nie zdołała awansować).
Studiowała na Akademii Ekonomicznej w Krakowie Ekonomikę Obrotu. W późniejszych latach była zatrudniona jako pracownik administracyjny w Komendzie Wojewódzkiej Policji.
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi, tytułem Mistrza Sportu i Złotą Odznaką PZKosz. Uważana za jedną z najlepszych zawodniczek w historii żeńskiej koszykówki w Polsce.
Bibliografia
historiawisly.pl [15.05.2014]
Panorama Sportu (2013) autor Janusz Porycki