Małga

Małga
Małga.Wieża zburzonego kościoła ewangelickiego
Rodzaj miejscowości	wieś nieistniejąca
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	szczycieński
Gmina	Jedwabno
Liczba ludności (2013)	brak
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Małga
Położenie na mapie Polski Małga
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Małga (również: Ruda, niem. Malga) – jedna z najstarszych, a także jedna z największych wsi na terenie powiatu szczycieńskiego, obecnie opuszczona.

Charakterystyka fizjograficzna

Wieś położona była w południowej części województwa warmińsko-mazurskiego, nad Omulwią, w pobliżu granicy z powiatem nidzickim.

Dzieje miejscowości

Wieś wspominana jest już w 1343 roku jako Ruda – nazwa wywodzi się od rudy darniowej, której wytapiano żelazo. Późniejsza nazwa Małga pochodzi od staropruskiego Malien, czyli rzeki Omulew. W 1403 roku mistrz hutniczy Ekart otrzymał tu przywilej na kuźnicę żelazną; sto lat później powstała tu karczma. Poza tym w okolicy wsi osiedliło się sporo bartników, a także smolarze, rybacy, myśliwi przybywający z Mazowsza. W 1511 roku mieszkańcy wsi otrzymali zapis na 7 łanów na prawie chełmińskim; w drugiej połowie tegoż stulecia wieś obejmowała 12 łanów. Przed 1579 rokiem istniał we wsi kościół – filia kościoła parafialnego w Jedwabnie. Pod koniec XVIII wieku Małga należała do wsi o największej liczbie mieszkańców na terenie powiatu szczycieńskiego. Kościół zbudowany został zapewne w pierwszej połowie XVI wieku jako filia parafii w Jedwabnie. W 1898 roku do filii w Małdze uczęszczało 881 Polaków i zaledwie 30 Niemców. Obecnie kościół jest w ruinie. W 1858 roku w pobliżu wsi powstało osiedle Mędrzyki (Karłowo), obejmujące 2 łany. W pobliżu wsi znajdowało się Przeganisko, osiedle i młyn wodny nad Omulwią, założone w 1752 roku; jeszcze w połowie XIX wieku obejmowało 4,5 łanu i jedną chałupę.

Wiosną 1807 roku okolice Małgi były terenem działań wojennych. Nad Omulwią operował wówczas korpus obserwacyjny złożony z oddziałów polskich, pod dowództwem gen. Józefa Zajączka. 25 marca doszło pod Małgą do poważniejszego starcia. Przed atakami oddziałów rosyjskich wioski bronił płk Cyprian Godebski. Z kolei 12 maja pod Małgą i Przeganiskiem doszło do jednej z najkrwawszych i najbardziej chlubnych dla polskiego oręża bitew na Mazurach w roku 1807. Otoczonemu przez kozaków w Przeganisku polskiemu oddziałowi dowodzonemu przez kpt. Stanisława Leszczyńskiego z ratunkiem pospieszył z Małgi szef batalionu Jan Krukowiecki i nakazał żołnierzom „bronić się jak Polakom należy, do ostatniego człowieka”. Oddziały polskie w Przeganisku broniły się rzeczywiście na tyle dzielnie, że doczekały odsieczy gen. Stanisława Fiszera.

Wieś istniała jeszcze po II wojnie światowej, należąc do powiatu nidzickiego. Na początku lat 50. zdecydowano o utworzeniu na tych terenach poligonu wojskowego oraz ogłoszono, że Małga oraz kilka mniejszych wiosek zostaną ewakuowane. Po wysiedleniu mieszkańców wieś rozebrano, pozostawiając jedynie wieżę kościoła, wykorzystywaną przez wojsko jako punkt obserwacyjny. Obecnie tę niegdyś jedną z największych mazurskich wsi porastają drzewa i zarośla.

Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych w poszczególnych okresach:

1782 – 60 gospodarstw

1818 – 263 osoby, 61 gospodarstw

1939 – 481 osób

Bibliografia:

1. Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. II, Olsztyn 2011.
2. Ambroziak Sławomir, Historia gminy Jedwabno, http://www.jedwabno.pl/historia [dostęp: 22.08.2013]
3. Ambroziak Sławomir, Atlantyda nad rzeką Omulew. Losy nieistniejących miejscowości położonych na granicy powiatów szczycieńskiego i nidzickiego, Rocznik Mazurski, t. 9, 2005, s. 3-39.
4. Ambroziak Sławomir, Małga. Historia pewnej wsi mazurskiej, Rocznik Mazurski, t. 4, 1999, s. 3-12.
5. Ambroziak Sławomir, Dzieje parafii, kościołów i życia religijnego gminy Jedwabno (Jedwabno, Małga, Nowy Dwór), Rocznik Mazurski, t. 5, 2001, s. 3-30.
6. Jasiński Janusz, Żołnierze polscy na Mazurach (1807), Olsztyn 2004.
7. Jasiński Janusz, Skowronek Sławomir, Wschodniopruskie kampanie Napoleona. Wielka Armia i wojska polskie w 1807 roku. Historia, tradycja, legendy, Olsztyn 2007.
8. Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
9. Nadzieja Jadwiga, Generał Józef Zajączek 1752-1826, Warszawa 1975.
10. Sowiński Tomasz, Tajemnice Warmii i Mazur, Olsztyn 2008.
11. Swędrowski Michał, Portret człowieka zapalczywego. Generał Jan Krukowiecki w powstaniu listopadowym, Oświęcim 2013.
12. Szczytno. Z dziejów miasta i powiatu, red. Jan Jałoszyński i in., Olsztyn 1962.

Przypisy

Zobacz też

Emes (dyskusja) 16:58, 22 wrz 2013 (CEST) Emes (dyskusja) 16:57, 22 wrz 2013 (CEST)