Mroczenko
| Mroczenko | |
| | |
| [[Plik: Plik:Mroczenko.jpg Mroczenko, źródło: www.eholiday.pl, 12.09.2013. Pole-obowiązkowe
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nowomiejski |
| Gmina | Grodziczno |
| Sołectwo | Mroczenko |
| Liczba ludności (2012, żródło: www.grodziczno.pl) | 273 |
| Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
| Kod pocztowy | 13 - 324 |
| Tablice rejestracyjne | NNM |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Mroczenko | |
| Położenie na mapie Polski  Mroczenko | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Mroczenko (niem. od 1414 r. Klein. Moschen, od 1435 r. Mrotschno) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Nieopodal Mroczenka znajduje się Jezioro Tylickie, Jezioro Dubiele i Jezioro Mroczno. Miejscowość znajduje się na terenie gminy Grodziczno w obszarze, której występuje tu wyjątkowo duże nagromadzenie polodowcowych form rzeźby terenu, takich jak m.in. moreny denne, pagórki i wzgórza morenowe, rynny subglacjalne, płaty sandru, wytopiskowe. Najniżej położonym obszarem jest dolina rzeki Wel - poniżej 100m n.p.m. W kierunku północno-wschodnim gminy (Garb Lubawski) teren wznosi się i w rejonie na wschód od m. Zwiniarz osiąga największą wysokość 200,8m n.p.m. Powierzchnia gminy dzieli się na: wysoczyznę morenową, dolinę rz.Weli rynnę jeziora Kiełpińskiego, fragmentem sandru Skrwy. Ponadto odnajdziemy tutaj gleby brunatne właściwe i brunatne wyługowan, czarne ziemie, gleby organiczne – torfowe, murszasto-torfowe oraz mułowo-torfowe.
Dzieje miejscowości
Nie znana jest dokładna data lokacji miejscowości oraz etymologia jej nazwy. W 1414 r. obszar wsi wynosił 40 włók. Mroczenko ucierpiało w wyniku wojen polsko – krzyżackich. Miejscowość należała do dóbr biskupich w kluczu lubawskim. W 1667 r. wieś rozciągła się na 60 włók. W 1868 r. było 99 budynków i 47 domów. We wsi było 346 mieszkańców w tym 321 katolików i 25 ewangelików. W XIX w. istniała tutaj szkoła. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowy wiejskiej.
Gospodarka
We wsi znajduje się firma budowlana.
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885, 960 ss.
