Sielawa

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 15:11, 13 lut 2015 autorstwa MartaF (dyskusja | edycje) (Morfologia)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Sielawa europejska

Coregonus albula`
Laurenti, 1768
Coregonus albula Laurenti, 1768
Sielawa europejska
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada kostnoszkieletowe
Rząd łososiokształtne
Rodzina łososiowate
Rodzaj Coregonus
Gatunek sielawa europejska
Synonimy

Coregonus albula finnica;; Günther, 1866
Coregonus albula ladogensis;; Berg, 1948
Coregonus albula norvegica Günther, 1866
Coregonus brevis Mäklin, 1869
Coregonus sardinella marisalbi Berg, 1916
Salmo albula Linnaeus, 1758
Salmo maraenula Bloch, 1782
Salmo vimba Linnaeus, 1758

Sielawa europejska, sielawa bałtycka, sielawa (Coregonus albula) – gatunek ryby łososiokształtne z rodziny łososiowatych (Salmonidae).

Morfologia

Posiada smukłe, śledziowate, bocznie spłaszczone ciało o stosunkowo małej głowie i ostrym pysku. Wąsko wycięty otwór gębowy sięga jedynie do przedniej krawędzi oka i jest skierowany skośnie ku górze. Szczęka dolna lekko wysunięta do przodu. Sielawa ma ciemny grzbiet – od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki i brzuch srebrzyste, a płetwy zakończone ciemną krawędzią. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm.

Żerowanie

Sielawa prowadzi ławicowy tryb życia i odżywia się zooplanktonem, który odcedzany jest z wody przy udziale wyrostków filtracyjnych, gęsto porywających łuki skrzelowe. O zmierzchu żeruje bliżej powierzchni.

Występowanie

W Polsce częsta w czystych i chłodnych jeziorach. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia.

Rozmnażanie

Sielawa ma tarło w okresie od listopada do grudnia. Samica składa jednorazowo od 2 do 20 tys. jajeczek, które następnie przyklejają się do podłoża. Okres ich inkubacji wynosi od 100 do 120 dni. Młode osobniki sielawy, które przebywają w powierzchniowych warstwach wody, rosną bardzo szybko, tak że już w końcu drugiego roku życia osiągają dojrzałość płciową. Narybek przebywa w powierzchniowych warstwach wody.

Kategoria zagrożenia

Sielawa została zakwalifikowana do grupy troski najmniejszej troski, o kategorii zagrożenia CKGZ. Oznacza to, że nie uznaje się jej za zagrożonej wyginięciem w żadnym stopniu.

Ochrona

Okres ochronny sielawy: od 15 października do 31 grudnia, a jej wymiar ochronny wynosi 18 centymetrów. Nie został określony dobowy limit połowu tego gatunku. Spowodowane jest to jej szybkim rozwojem i osiąganiem dojrzałości płciowej.

Bibliografia

Sielawa europejska, pl.wikipedia.org[24.07.2014]
wedkuje.pl[24.07.2014]