Heinrich Dusemer von Arfberg

Heinrich Dusemer von Arfberg (ur ok.1280 we Frankonii, zm. 1353 na zamku w Bratianie) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1345–1351.

Pochodził ze z niemieckiego królestwa Szwabii. Rycerzem zakonu krzyżackiego został w 1311 r. i jako brat rycerz brał udział w walkach z Litwinami. Legenda zakonna głosiła, że wielokrotnie stawał w pojedynku z wielkim księciem litewskim Witenesem. Również męstwu wojennemu zawdzięczał zapewne szybki awans w hierarchii zakonnej. W 1318 r. pojawia się jako członek konwentu krzyżackiego na zamku w Labiawie. W 1329 r. zostaje komturem Ragnety. W 1333 r. zostaje krzyżackim wójtem Sambii, a od 1334 r. komturem Pokarmina. W rok po tym spektakularnym sukcesie w karierze zakonnej został wielkim marszałkiem, a także komturem - cały czas rozwijającego się i coraz potężniejszego, również, jako miasta w państwie zakonu krzyżackiego w Prusach - Królewca. W 1339 r. doszło między nim a wielkim mistrzem Dietrichem von Altenburg do sporu, który w konsekwencji skończył się dla Dusemera degradacją. Został wysłany na zamek krzyżacki do Brodnicy jako jego nowy komtur. 13 grudnia 1345 r. Heinrich Dusemer został wybrany został przez kapitułę generalną w Malborku na wielkiego mistrza. Zakonowi po jego klęskach militarnych w wojnie z Polską oraz klęskach dyplomatycznych odniesionych na kolejnych sądach z Polską, potrzebny był doświadczony w wojnach i starciach militarnych wódz. Takim też był nowy jego wielki mistrz. Potwierdził to wkrótce po swoim wyborze na urząd wielkiego mistrza, kiedy to zorganizował udane uderzenie na ziemie litewskie, które zakończyło się 2 lutego 1348 r. bitwą nad rzeką Strawą. Zakon krzyżacki odniósł wówczas zwycięstwo nad stroną litewską. Wielki mistrz w konsekwencji epidemii dżumy zmuszony został jednak wycofać swoje wojska z terenów zajętych na Litwie. Mimo że kryzys szybko zażegnano i państwo zakonu było w stanie odrobić straty polityczne i terytorialne, to jednak Heinrich Dusemer postanowił zrezygnować z urzędu. Po wyborze następcy wyjechał na zamek do Bratiana, gdzie zmarł w 1353 r. Pochowany został w Malborku w Kaplicy św. Anny, gdzie chowano wielkich mistrzów krzyżackich.