Pływacz zaniedbany

Pływacz zaniedbany
Utricularia australis
Pływacz zaniedbany. Źródło: [2]
Systematyka
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny naczyniowe
Gromada	okrytonasienne
Klasa	dwuliścienne
Rząd	jasnotowce
Rodzina	pływaczowate
Rodzaj	pływacz
Gatunek	pływacz zaniedbany
Synonimy

Pływacz zaniedbany (Utricularia australis) – gatunek rośliny należący do rodziny pływaczowatych (Lentibulariaceae), rzędu jasnotowców (Lamiales).

Morfologia

Pływacz zaniedbany jest rośliną wykształcającą pęd o długości do 150 cm. Liście głęboko 3–5-dzielne, o nitkowatych łatkach. Bardzo liczne pęcherzyki, dorastające do 2,5 mm długości. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty cytrynowo-żółte, o szypułkach 4–5 razy dłuższych od przysadek. Korona o górnej wardze podłużnie jajowatej, dłuższej od wydętej części wargi dolnej, ozdobionej czerwonymi kreskami; warga dolna na krawędzi raczej płaska i nie wygięta w podkówkę; pręciki o pylnikach wolnych (cechy te najlepiej odróżniają pływacza zaniedbanego od pływacza zwyczajnego). Ostroga barwy czerwonawej, podłużnie stożkowata; podobnie jak u pływacza zwyczajnego dłuższa od dolnej działki kielicha. Pączki zimowe do 1 cm długości, na ogół okrągłego kształtu.

Rozmieszczenie i ekologia

Pływacz zaniedbany występuje w Europie, Azji (na północ od Kaukazu i Himalajów, aż po Mongolię), centralnej Afryce, Nowej Zelandii, Australii, Tasmanii. W Polsce występuje na niżu, rzadziej na terenach podgórskich, najczęściej w eutroficznych, stojących wodach: starorzeczach, stawach, jeziorach, dołach potorfowych.
Pływacz zaniedbany na Warmii i Mazurach odnotowany został w Brodnickim Parku Krajobrazowym.

Wartość użytkowa

Roślina objęta jest ścisłą ochroną na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.

Ciekawostki

Pływacz zaniedbany jest mniej pospolity niż pływacz zwyczajny. Są to gatunki bardzo podobne; odróżnić je można tylko w czasie kwitnienia.

Bibliografia

Matuszkiewicz Władysław, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 2006.

Zobacz też

[3]
[4]
[5]