Tchórz

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 07:22, 12 mar 2015 autorstwa Arom (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Tchórz

Mustela putorius`
Linnaeus, 1758
Mustela putorius Linnaeus, 1758
Tchórz. Fot. Peter Trimming. Źródło: Commons Wikimedia
Tchórz. Fot. Peter Trimming. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Rząd drapieżne
Rodzina łasicowate
Rodzaj Mustela
Gatunek tchórz

Tchórz zwyczajny – ssak drapieżny występujący niemal w całej Polsce.

Charakterystyka

Długość ciała osobnika dorosłego wynosi od 30 do 45 cm (plus ogon długości 11–17 cm), a waga do 1,5 kg. Grzbiet pokryty jest ciemnobrunatnym, gęstym futrem z puszystym nalotem jasnej sierści. Boki i nogi są ciemnobrązowe, a nawet czarne. Głowa i spód ciała są jaśniejsze (w zależności od osobnika). Młode są barwy jasnej, niemal białe. Prowadzi samotniczy tryb życia. W dzień śpi.

Żywi się głównie owadami, jaszczurkami, płazami, gryzoniami, czasem rybami. Poluje nocą. Jesienią żywi się również owocami.

Ciąża u tchórzy trwa ok. 45 dni. Samica rodzi w marcu lub kwietniu od 3 do 8 młodych, których oczy otwierają się po ok. 5 tygodniach. Już 3 miesiące po narodzinach młode się usamodzielniają. Tchórz żyje ok. 5–6 lat (w niewoli nawet 10).

Występowanie

Tchórz występuje w całej Polsce, na Warmii i Mazurach pospolicie. Osiedla się w dziuplach starych drzew, w norach, czasem na terenie ludzkich zabudowań, gdzie skutecznie tępi gryzonie.

Lubi otoczenie lasów, zagajników i zarośli. Podkreśla się jednak związek tchórza z mokrymi siedliskami; z badań prowadzonych w Białowieskim Parku Narodowym wynika, iż zwierzę to preferuje bagienne łęgi i nadrzeczne olsy jesionowe. Zaznacza się również związek pomiędzy wybieranym rodzajem siedliska a sezonem. Biotopem najbardziej eksploatowanym wiosną są bagna, natomiast zimą – lasy. Latem najchętniej przebywa również w lasach i na łąkach. Tchórz bywa określany jako gatunek "zsynatropizowany", tzn. spotykany w stodołach, oborach czy magazynach zbożowych[1].

Przypisy

  1. Grabińska Bożenna, Uwarunkowania naturalne i antropogeniczne rozmieszczenia ssaków łownych w Polsce, PAN, prace geograficzne nr 228, Warszawa 2011, s. 19, books.google.pl [08.08.2014]

Bibliografia

Grabińska Bożenna, Uwarunkowania naturalne i antropogeniczne rozmieszczenia ssaków łownych w Polsce, PAN, prace geograficzne nr 228, Warszawa 2011, s. 19.
Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 44.