Lis

Lis rudy (lis pospolity)
Vulpes vulpes`
Frisch, 1775
Vulpes vulpes Frisch, 1775
Lis Fot. Martin Mecnarowski. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Rząd	drapieżne
Rodzina	psowate
Rodzaj	Vulpes
Gatunek	lis rudy

Lis rudy – drapieżny ssak z rodziny psowatych. Długość ciała razem z kitą wynosi od 95 do 135 cm (kita może mieć długość 40-50 cm). Osiąga wysokość od 35 do 40 cm. Waga wynosi od 4 do 8 kg. Lis pokryty jest gęstą sierścią barwy kasztanowożółtej lub kasztanowobrązowej. Na końcówkach uszu i ogona oraz na łapach sierść jest barwy czarnej; z kolei pod pyszczkiem, na podgardlu i na spodzie ciała – biała.

Charakterystyka

Jest mięsożerny. Odżywia się głównie niewielkimi gryzoniami, ptakami, jajami, płazami (żabami) oraz gadami (jaszczurkami). Je także owoce (jabłka, gruszki, jagody) oraz larwy chrząszczy, dżdżownice i ślimaki. Nie gardzi też padliną, pełniąc funkcję leśnego sanitariusza – atakuje zwierzęta chore i słabe.

Wyjątek stanowi czas żywienia młodych przez samicę, atakuje ona wówczas każdą zwierzynę, głównie młode i silne osobniki. W tym okresie potrafi także wyrządzić duże szkody wśród zwierząt hodowlanych. Lisy łowią głównie w nocy. Swoją ofiarę zabijają, odgryzając jej głowę. Jeśli się nasycą, a duża część zdobyczy nadaje się jeszcze do zjedzenia, zakopują ją "na później".

Lis mieszka w bardzo długich norach (nawet 30 m) z wieloma korytarzami i centralną komorą, w której rodzą się młode. Zdarza się, że lis zajmuje nory borsuka i czasem z nim mieszka lub go wypędza. Długość życia lisa wynosi ok. 15 lat.

Cieczka u lisów trwa od stycznia do lutego. Po ok. 50 dniach ciąży samica rodzi 4–7 szczeniąt. Samice lisa są bardzo troskliwymi matkami. Przez pierwsze tygodnie samica nie opuszczaja nory, a samiec przynosi jej (a potem także młodym) żer. Latem samice z młodymi przenoszą się na pole i tam uczą je polować. Jesienią młode lisy stają się całkiem samodzielne.

Lis występuje na całym obszarze Warmii i Mazur. Spotkać go można głównie w okolicach zakrzewionych.

Bibliografia

Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 41.
anad.republika.pl [25.03.2014]