Dobiesław Olewiński

Dobiesław Olewiński
Zawód	cześnik krakowski

Dobiesław Olewiński (Dobek) (ur. ok. 1370 r., zm. po 1444 – cześnik krakowski.

Życiorys

Legitymował się herbem Ostoja, był najstarszy z licznego rodzeństwa. Od młodych lat wojował. W 1387 roku w ślad za królową Jadwigą ruszył na Ruś Halicką, aby odebrać ją Węgrom. Węgry były osłabione i odebranie Rusi Halickiej okazało się oczywiste. Większe trudy czekały Olewińskiego na Litwie, ponieważ Jagiełło był zmuszony uporać się ze swym kuzynem Witoldem, który w 1390 roku wtargnął do Wielkiego Księstwa, aby sięgnąć po władzę. Jagiełło posłał na Litwę polskie załogi mające obsadzić grody. Tam też znalazł się Olewiński i przeżył dramatyczne chwile.

W 1409 roku Olewiński przybył w ramach polskich przygotowań do Wielkiej Wojny z zakonem krzyżackim do Złotoryi (1409). Zamek obległ wielki mistrz Ulrich von Jungingen (od 29 sierpnia do 2 września) i wziął do niewoli pozostałych przy życiu obrońców (40 osób), w tym Olewińskiego, który być może pełnił komendę nad zamkiem. Olewiński wraz z towarzyszami odzyskał wolność dopiero po bitwie grunwaldzkiej. Następnie wziął udział w dalszych działaniach wojennych. W opisie bitwy stoczonej 10 października 1410 roku Długosz wymienia Dobiesława Olewińskiego z rodu Ostoja jako najbardziej zasłużonego rycerza.

Olewiński ostatecznie osiedlił się w Żółcicach pod Opatowem, daleko od rodzinnych stron.

Bibliografia

J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.
Internetowy Polski Słownik Biograficzny [11.01.2015]