Seweryn Piątek

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 12:43, 21 mar 2015 autorstwa Konrad (dyskusja | edycje) (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria: Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych" na "[[Kategoria:Ludzie oświaty]][[Kategoria: Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Seweryn Piątek

Data i miejsce urodzenia 1914 r.
Wielki Buczek
Data śmierci nieznana

Seweryn Piątek (ur. 23 października 1914 r. w Wielkim Buczku, data i miejsce śmierci nieznane) – nauczyciel szkół polskich w Niemczech. Nauczyciel szkoły polskiej w Nowej Kaletce.

Życiorys

Urodził się w powiecie złotowskim jako syn Franciszka i Anastazji. Jego ojciec był inicjatorem powstania szkoły polskiej w Wielkim Buczku.

Szkoła i wykształcenie

Edukację rozpoczął w niemieckiej szkole ludowej. Od 1929 r. kształcił się w Państwowym Męskim Seminarium Nauczycielskim w Rogoźnie. W 1938 r. zdał w Poznaniu drugi egzamin pedagogiczny i zdobył kwalifikacje do nauczania w szkołach powszechnych. W latach 60. ukończył studium nauczycielskie.

Praca

W szkole w Wejherowie podjął pracę w charakterze nauczyciela tymczasowego. Od 1936 r. pracował w oświacie polskiej w Niemczech. Został drugim nauczycielem w szkole polskiej w Złotowie. Od 4 stycznia 1937 r. do 15 lutego 1937 r. uczył w Katolickiej Szkole Polskiej w Nowej Kaletce. Jednocześnie w styczniu 1937 r. zastępował nauczyciela w Katolickiej Szkole Polskiej Chaberkowie.

Nie otrzymał pozwolenia na nauczanie w Prusach Wschodnich i opuścił Warmię w kwietniu 1937 r., by podjąć pracę w szkole w Wiśniewce.

Po wojnie wznowił działalność oświatową w powiecie złotowskim. Początkowo pracował w szkole w Kamieniu, następnie w szkole w Radawnicy. W 1974 r. przeszedł na emeryturę.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Był instruktorem oświaty pozaszkolnej w Towarzystwie Szkolnym na Ziemi Złotowskiej. Był członkiem PPS, następnie PZPR.

Ciekawostki

Podczas nauki w seminarium nauczycielskim w Rogoźnie korzystał z pomocy materialnej Związku Obrony Kresów Zachodnich, a po jego przekształceniu – Polskiego Związku Zachodniego. Należał też do Koła Uczniów Polskich pochodzących z Niemiec.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi

Bibliografia

Filipkowski Tadeusz, W obronie polskiego trwania. Nauczyciele polscy na Warmii, Mazurach i Powiślu w latach międzywojennych, Olsztyn 1989.