Szymany

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 14:31, 30 sie 2015 autorstwa Konrad (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Szymany

Widok na Szymany. Fot. Łukasz Westwalewicz. Źródło: Commons Wikimedia [12.09.2013]
Widok na Szymany. Fot. Łukasz Westwalewicz. Źródło: Commons Wikimedia [12.09.2013]
Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nidzicki
Gmina Kozłowo
Sołectwo Szymany
Liczba ludności (2010) 80
Strefa numeracyjna (+48) 89
Tablice rejestracyjne NNI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Szymany
Szymany
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Szymany
Szymany
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Szymany (niem. Schiemanen) – wieś sołecka położenie w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 80 mieszkańców. Obecnie funkcje sołtysa pełni Janusz Fabisiak [1].

Położenie

Wieś leży nad rzeką Nidą, niedaleko drogi krajowej nr 7, w odległości ok. 7 km od Nidzicy.

Dzieje miejscowości

Nazwa wsi pochodzi od pierwszego osadnika Schiemanna. Otrzymał on 1356 r. od wielkiego mistrza Winricha von Kniprode 30 łanów na prawie chełmińskim. Osadnik musiał stawać konno i w zbroi na wyprawy wojenne. Mieszkańcy wsi otrzymali możliwość połowu w rzece Nidzie. W 1661 r. funkcjonował tutaj młyn. W latach: 1673 r., 1676 r., 1679 r., 1708 r. Szymany obejmowały 24 łany i 15 mórg. Ziemia była nieurodzajna, brakowało łąk oraz drzewa. W 1756 r. wieś zamieszkana była przez 8 wolnych, młynarza i komornika. Dzieci uczęszczały do szkoły w Saberau. W XIX w. znajdowała się na terenie powiatu niborskiego.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Sarnowie.

Bibliografia

Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, ss. 165–202.
Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]

Przypisy