Wacław Orłowski

Data urodzenia	1868 r.
Miejsce śmierci	Olsztyn
Zawód	lekarz medycyny, bakteriolog

(1868-1949) - lekarz medycyny, bakteriolog

Życiorys

15 marca 1892 r. jako 24-letni student medycyny wygłosił w Warszawie odczyt, w którym przedstawił koncepcję "ciałek błyszczących" występujących w mózgu zwierząt chorych na wściekliznę. Badając mózg mógł stwierdzić czy zwierzę padło na wściekliznę. Wysłał opis swoich badań do Instytutu Pasteura, jednak nie doczekał się odpowiedzi. W podręcznikach weterynarii ciałka te noszą obecnie nazwę "ciałek Negriego" od nazwiska włoskiego badacza. Odkrył je on dopiero 11 lat po Orłowskim.

Mentorem Orłowskiego był Odo Bujwid - współpracownik Instytutu Pasteura. Zatrudnił on Wacława w swoim instytucie naukowym, gdzie eksperymentowano z lekami na zakażonych wścieklizną królikach.

Orłowski walczył również z cholerą - w 1892 r. znalazł się w Lublinie, gdzie wybuchła epidemia.

18 stycznia 1894 r. Orłowski otrzymał dyplom lekarza na Uniwersytecie Warszawskim. Przez całe swoje życie zawodowe zajmował się badaniami nad szczepionką na wściekliznę. Rozwijał zakład pasteurowski w Warszawie. Szkolił się w Krakowie i w Niemczech. Następnie osiadł w Wilnie. Tam założył stację pasteurowską. Do 1940 r. był jej dyrektorem. Przyjmował licznych pacjentów pokąsanych przez zwierzęta. Wiadomo, że objął opieką ponad 15 tys. osób.

Jako repatriant Orłowski przyjechał do Olsztyna z Wilna po zakończeniu II wojny światowej. Podejmował kroki w celu założenia tu instytutu pasteurowskiego.

Zmarł w Olsztynie w 1949 r. Jego grób znajduje się na cmentarzu przy Kościele św. Józefa w Olsztynie.

Miał 4 braci i jedną siostrę. Jego brat - Aleksander był przed wojną czterokrotnym prezydentem Pabianic. Wacław ożenił się w 1898 r. z Eleonorą Bołtuciówną. Mieli dwoje dzieci: Wacława i Renię.