Sokół Ostróda
Sokół Ostróda – polski klub piłkarski z siedzibą w Ostródzie, założony w 1945. Obecnie występuje w III lidze.
Spis treści
Siedziba
OKS Sokół Ostróda
ul. 3 Maja 19A, 14-100 Ostróda
Dyrektor Klubu
Dawid Oziero
tel. +48 694 452 254
Historia
W 1945 r. do Ostródy przyjechały pierwsze, powojenne grupy kolejarzy. Przybywali z Białegostoku, Warszawy, Pruszkowa i zaczynali tu organizować “nowe życie”. Wśród przybyłych kolejarzy znalazła się grupa zapalonych działaczy sportowych. Edmund Szporko i Stanisław Dębiński - to oni zaczynali tworzyć od podstaw życie sportowe w mieście. Wspominając sportowców z tamtych lat nie można zapomnieć o Kazimierzu Biernacie, Zbigniewie Woźniaku, Józefie Tarasiuku czy też Eugeniuszu Zieleniewskim.
W 1955 drużyna “kolejarzy” po raz pierwszy awansowała z klasy A do III ligi. Trzonem drużyny byli: Ludwik Roszkowski, Wiesław Wajzer, Leonard Śnitkowski, Edward Tyszek, Ryszard Parol, Władysław Trojanowski, Henryk Mikołajewski i Jerzy Jurkowski. W pierwszym meczu ostródzki klub, w obecności prawie dwóch tysięcy kibiców, zremisował ze Stalą Okęcie Warszawa 2:2. Obie bramki zdobył Leonard Śnitkowski. Pod koniec lat 50. mecze zaczęto rozgrywać na stadionie przy ulicy Wyszyńskiego (wtedy Nowotki). Najstarszym kibicom w pamięci pozostały zapewne zacięte pojedynki derbowe z drużynami WKS Grunwald Ostróda i z odwiecznym rywalem KKS “Warmią” Olsztyn. W latach 60. o obliczu drużyny stanowili: Henryk Mikołajewski, późniejszy zawodnik I-ligowego Lecha Poznań, Zbigniew Szłykowicz, także I-ligowiec z Wałbrzycha, Jan Szporko, Ryszard Parol, Jan i Benedykt Liedke, Jan Filipaszek, Tadeusz Peruga, Włodzimierz Humięcki, Feliks Sosnowski, Stanisław Batkowski, Hubert Żebrowski.
W latach 70. ekipa “Sokoła” rozgrywała już swoje mecze na stadionie, na którym gra do dziś. Drużyna występując w okręgówce liczyła się w województwie. Zawodników trenowali wówczas Michał Zając, Tadeusz Staniszewski, potem Andrzej Sosiński i Benedykt Liedke. W owym okresie po boisku biegali m.in.: Piotr Hoch, Kazimierz Kaczyński, Stanisław Laskowski, Janusz Jasiński i Janusz Kisielewski.
Jak dotąd największym sukcesem drużyny było zajęcie czwartego miejsca w rozgrywkach III ligi w sezonie 83/84. Drużyna w składzie: Janusz Jasiński, Marek Szter, Mariusz Langowski, Jerzy Radziwon, Krzysztof Skirzewski, Waldemar Bałabon, Wiesław Dobrzyński, Mirosław Bujnowski, Marek Bartkowski, Tomasz Longosz, Krzysztof Kusa, Wojciech Fornal, Mirosław Kowalski, Tomasz Laskowski, Adam Rykaczewski, Mirosław Żygo, Leszek Roszkiewicz, Wojciech Włoch, Jarosław Sągol, Sławomir Humięcki, grała wtedy pod wodzą trenera Zbigniewa Wodniaka. Niestety w 1986 przyszedł spadek do klasy okręgowej. Tylko na początku lat 90. zdarzył się jeszcze jednoroczny epizod z III liga.
3 września 2011 roku, oficjalnie oddano do użytku nowy Stadion Miejski, na którym swoje mecze rozgrywa nasz klub. Tego dnia piłkarskie wydarzenia zainaugurowano meczem pomiędzy dwiema drużynami z Ekstraklasy. Legia Warszawa pokonała wówczas 1: 0 Jagiellonie Białystok. Premierową bramkę zdobył Serb Miroslav Radović, którą obejrzało blisko 4, 5 tysiąca widzów. Stadion budowany z myślą o wykorzystaniu go, jako bazy sportowej w czasie Euro 2012, nie znalazł uznania w oczach uczestników turnieju, jedynie Chorwaci z selekcjonerem Slavenem Bilicem odwiedzili nasze obiekty, niestety wybrali inny ośrodek.
Po tym jak wybudowano nowy stadion, nasz klub przeszedł przebudowę, mającą na celu profesjonalizację. Pierwsze spotkanie na nowym obiekcie piłkarze Sokoła rozegrali w ramach Pucharu Polski na szczeblu wojewódzkim, było to 28 września 2011 roku, podopieczni Jerzego Radziwona (prowadził drużynę w rundzie jesiennej sezonu 2011/12) wygrali aż 4: 0 z Polonią Pasłęk. Warto dodać, że był to pierwszy mecz piłkarski na naszym stadionie przy sztucznym oświetleniu. Pierwszy ligowy pojedynek (IV liga) odbył się trzy dni później, czyli 1 października 2011, Sokół pokonał aż 7: 2 Tęczę Biskupiec. Magia nowego stadionu otworzyła worek z bramkami, w sezonie 2011/12 piłkarze Sokoła w samej tylko lidze strzelili 91 bramek a wyniki i gra w takich meczach jak ze wspomnianą Tęczą Biskupiec (7:2) czy też Vęgorią Węgorzewo (7: 1), Barkasem Tolkmicko (6:0), Mazurem Ełk (6:1) zadowalały nawet najwybredniejszych sympatyków futbolu. W efekcie na stadion i mecze Sokoła przychodziła rekordowa liczba widzów. Już w pierwszym sezonie ostródzcy piłkarze wywalczyli mistrzowski tytuł pod wodzą Czesława Żukowskiego. Ponadto dołożyli zdobycie Pucharu Wojewódzkiego na szczeblu Wojewódzkim, wygrywając 6 czerwca 2012 r. finał w Elblągu z miejscową Olimpią 2004, mecz zakończył się wynikiem 3:1. Zwycięstwo naszej drużynie dały bramki braci Marka i Tomka Śnieżawskich a ostatniego gola dołożył Bogdan Miłkowski. Warto również wspomnieć, że w sezonie 2011/12 odrodził się ruch kibicowski wokół Sokoła, który wspiera swój klub po dzień dzisiejszy, zarówno dopingiem podczas meczu a także poza stadionem w czasie różnych akcji promocyjnych itp.
W kolejnym sezonie (2012/13) Sokół, jako triumfator lokalnego Pucharu, otrzymał prawo do gry na szczeblu centralnym Pucharu Polski. W rundzie przedwstępnej piłkarze Sokoła na własnym boisku wyeliminowali odwiecznego rywala, czyli Jeziorak Iława (2: 1, bramki – M.Szostek i M.Śnieżawski). W kolejnej rundzie, również, jako gospodarze ostródzianie odprawili z kwitkiem II-ligowy wówczas Świt Nowy Dwór, jedyną i zarazem zwycięską bramkę zdobył Marek Śnieżawski. W 1/32 finału los przydzielił nam spadkowicza z I –ligi, Ruch Radzionków, popularne „Cidry” ze względów finansowych zrezygnowały z przyjazdu na mecz do Ostródy, dzięki czemu Sokół awansował po walkowerze. W 1/16 finału, Sokół w roli gospodarza podejmował Ekstraklasową Jagiellonie Białystok. Mecz zakończył się wysokim zwycięstwem gości, aż 8: 1 a obecność gwiazd rodzimej piłki zdeprymował ostródzkich piłkarzy. Po porażce liczna ostródzka rzesza kibiców podziękowała swoim piłkarzom za ten historyczny udział w Pucharze Polski, nawiązujący do dawnych sukcesów klubu. W rozgrywkach ligowych Sokół, jako beniaminek zajął przyzwoite 7 miejsce, choć apetyty były z pewnością większe. Z klubem pożegnał się trener Czesław Żukowski, który powrócił na „stare śmieci”, czyli do Huraganu Morąg.
Z początkiem sezonu 2013/14, nowym szkoleniowcem Sokoła, został były piłkarz Jezioraka Iława i Stomilu Olsztyn, Wojciech Tarnowski. Trener mający już za sobą bogatą karierę trenerską, na którą składały się utrzymanie Jezioraka w II lidze jak też mistrzostwo III ligi ze Startem Działdowo. Sezon 2013/14 zapisze się na stałe w annałach historii klubu. Początkowo drużyna nie spisywała się najlepiej, zajmując po 10 kolejkach dopiero 9 lokatę w tabeli. Ku uciesze kibiców Sokoła gra drużyny odpaliła i dzięki 9 wygranym z rzędu, ostródzcy piłkarze, 2013 rok, zakończyli na pozycji wicelidera tabeli z dwupunktową stratą do Startu Działdowo. Wiosną piłkarze Tarnowskiego zaliczyli mały falstart przegrywając pierwszy mecz z Huraganem, jednak w następnych kolejkach drużyna pewnie szła po mistrzostwo wygrywając mecz za meczem. Mistrzowski tytuł piłkarze zapewnili sobie wygraną 4:0 w 32 kolejce z Motorem Lubawa na własnym stadionie. Regulamin rozgrywek zakładał konieczność wygrania dwuetapowego barażu z pozostałymi siedmioma zwycięzcami grup III ligi. W pierwszej rundzie trafiliśmy na mistrza III-ligi małopolsko-świętokrzyskiej, Granat Skarżysko-Kamienna. W pierwszym meczu, który rozegraliśmy na wyjeździe, doznaliśmy porażki 2:0. W rewanżu przy obecności ponad 2, 5 tysiąca widzów zdołaliśmy odrobić straty dzięki bramkom Kamila Smyta i Piotra Piceluka. Do wyłonienia zwycięzcy tego etapu baraży potrzebna była dogrywka, która też nie dała awansu żadnej z drużyn. W rzutach karnych lepsi okazali się ostródzianie i w kolejnej rundzie zmierzyli się z Nadwiślanem Góra, mistrzem III ligi grupy śląsko-opolskiej. W meczu wyjazdowym ulegliśmy 1: 3, natomiast w meczu u siebie nie zdołaliśmy odrobić strat a co gorsza przegraliśmy 0:2. Do zdobycia ligi piłkarze Sokoła dorzucili jeszcze wygraną Pucharu Okręgowego. W ostródzkim finale pokonali Płomień Ełk, wynikiem 2:1. Bramki dla Sokoła strzelili Wojciech Figurski i Łukasz Gwiazda.
W kolejnym sezonie drużyna Sokoła, po raz kolejny stanęła przed szansą zaistnienia w Pucharze Polski, jednak przeszkodą nie do przejścia okazał się spadkowicz z II ligi, Radomiak Radom, który na własnym boisku pokonał ostródzian 3:0.
Sezon 2014/15 piłkarze Sokoła zakończyli na 4 miejscu w tabeli, był to sezon bez większej historii, ponieważ nie udało się również obronić zdobytego rok wcześniej Pucharu. Ważnym odnotowania faktem z jest z pewnością rozwój kariery dwóch naszych wychowanków. Tomasz Nawotka został sprzedany do Legii Warszawa, w której z powodzeniem gra na szczeblu juniorskim. O wiele bardziej znaczącym dla klubu transferze warto napisać więcej. Nasz wychowanek i były piłkarz drużyn juniorskich, Paweł Dawidowicz po debiucie w Ekstraklasie w barwach Lechii Gdańsk, został wytransferowany za 1, 5 mln euro do Benfiki Lizbona. Dzięki odpowiednim zapisom w umowie przy przenosinach piłkarza z Sokoła do Lechii, ostródzki klub otrzymał blisko 200 tysięcy euro. Otrzymana kwota pozwoliła w ostatnim czasie na rozwój klubu i optymistyczne spojrzenie w przyszłość.
Nowy sezon 2015/16 postawił przed klubem nowe wyzwania, ze względu na reorganizację rozgrywek III ligi, by w niej pozostać trzeba z pewnością uplasować się w pierwszej siódemce zespołów w tabeli na koniec rozgrywek. Postawa drużyny w rundzie jesiennej pozwoliła na zajęcie 5 miejsca, niestety drużyna odpadła z okręgowego pucharu już w 1/16 finału przegrywając po rzutach karnych z Huraganem Morąg. W przerwie zimowej nastąpiła zmiana szkoleniowca. Wojciecha Tarnowskiego zastąpił Tomasz Sokołowski, były piłkarz znany z występów w Stomilu Olsztyn i Legii Warszawa, reprezentant Polski (12 A – 1 gol). Konsultantem do spraw szkolenia został Bogusław „Bobo” Kaczmarek, trener, który prowadził kilka zespołów w Ekstraklasie, był asystentem Leo Beenhakkera w reprezentacji Polski.
17 listopada 2015 roku po raz pierwszy w historii naszego klubu, wychowanek Sokoła zadebiutował w drużynie narodowej. Paweł Dawidowicz, obecnie gracz Benfiki Lizbona zagrał jako obrońca w wygranym 3: 1 meczu towarzyskim z Czechami.
