Parafia prawosławna pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojnowie
| Parafia Prawosławna pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny | |
| | |
| Siedziba | Ruciane-Nida |
| Adres | Wojnowo 24, 12-220 Ruciane-Nida |
| Data powołania | 1921 |
| Wyznanie | prawosławne |
| Kościół | Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny |
| Diecezja | białostocko-gdańska |
| Dekanat | Olsztyn |
| Cerkiew | Cerkiew pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny |
| Wspomnienie liturgiczne | 15/28 sierpnia; 1/14 października; 10/23 października |
Parafia Prawosławna pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojnowie – prawosławna parafia leżąca w dekanacie Olsztyn, należącym do diecezji białostocko-gdańskiej. Erygowana w 1921 r. Mieści się w Wojnowie.
Spis treści
Historia parafii
Aleksander Awajew (1882-1956). Pochodził z Tweru, był szlachcicem i oficerem carskiej armii. Następnie w 1908 roku wstąpił do słynnej w XIX wieku ze swej duchowości i doświadczonych przewodników duchowych Optyńskiej Pustelni. W czasie I wojny światowej trafił do niewoli niemieckiej. Po spotkaniu w Berlinie z biskupem Eulogiuszem (Gieorgijewskij, 1868-1946) Egzarchą rosyjskich parafii w Europie Zachodniej, przyjął święcenia kapłańskie i został skierowany do pracy duszpasterskiej w Prusach Wschodnich. Zorganizował w Wojnowie parafię i wybudował wraz z wiernymi piękną, drewnianą cerkiew według własnego projektu.
Ojciec Aleksander wiódł ascetyczny tryb życia. Uczył miejscowe dzieci religii i ojczystego języka rosyjskiego. Miał bogatą bibliotekę i wypożyczał swoje książki popularyzując w ten sposób rosyjską kulturę. Z jego zbiorów korzystali nie tylko parafianie, ale i miejscowi staroobrzędowcy. Starał się w ten sposób wstrzymać postępujący proces germanizacji, ponieważ większość dzieci już nawet w domu zaczynała mówić po niemiecku. W latach 30. zorganizował żeńską wspólnotę monastyczną, która zamieszkała w domu obok cerkwi. Siostry miały mu pomagać w misji wśród miejscowych staroobrzędowców. W 1946 roku ze względu na zmianę granic państwowych parafia w Wojnowie przeszła pod jurysdykcję Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Ojciec Aleksander zmarł w 1956 roku i został pochowany na cmentarzu przy cerkwi. W tym samym roku zmarła rasoforna mniszka Helena (Koreniowa).
Po ich śmierci przestała istnieć wojnowska wspólnota. Ostatnia z sióstr Lidia Polakowska wstąpiła do klasztoru na św. Górze Grabarce. Od tego czasu dom sióstr stał się domem parafialnym, w którym mieszkali kolejni proboszczowie:
ks. Aleksander Makal (1957-1971), ks. Aleksander Szełomow (1971-1982), ks. Stefan Urbanowicz (1982-1983), ks. Jerzy Czurak (1984-1994). Historia
W ciągu następnych dziesięcioleci parafia znacznie się zmniejszyła, szczególnie w latach 70., na skutek emigracji wiernych do Niemiec. Po wielu kradzieżach zubożała również wojnowska cerkiew, tracąc swe stare, drogocenne ikony. W latach 90. XX wieku postanowiono odrodzić wspólnotę monastyczną w tym uświęconym i historycznym dla Prawosławia miejscu. We wrześniu 1994 roku, został przysłany do Wojnowa ks. Bazyli Omieljańczyk, emerytowany inżynier z Warszawy, by kolejne lata życia poświecić służbie Cerkwi. Dzięki jego staraniom w 1995/96 r. zostaje odremontowana świątynia Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny.
15 kwietnia 1995 roku Arcybiskup Sawa, ówczesny ordynariusz Diecezji Białostocko–Gdańskiej, w skład której wchodzi parafia w Wojnowie, oficjalnie powołuje do życia żeńską wspólnotę monastyczną. Jego pierwszą przełożoną zostaje przysłana ze Świętej Góry Grabarki Ihumenia Ludmiła (Lidia Polakowska).
Historia
Rozpoczyna się nowy okres w życiu wojnowskiej parafii. Zapala się niegasnąca lampka modlitwy, ponieważ nieustanna modlitwa, wznoszona podczas nabożeństw oraz praktykowana w celach, jak również w czasie pracy, jest głównym zadaniem prawosławnego mnicha. W 1997 roku w domu mniszek powstaje domowa kaplica św. Ambrożego z Optiny, która przez swego patrona łączy siostry z rodzimym monasterem ojca Aleksandra Awajewa. W 1999 roku z Pustelni Optyńskiej siostry otrzymują cząsteczki relikwii świętych Starców, jest to wielki dzień dla młodej wspólnoty, pełen łaski i błogosławieństwa Bożego.
W 2008 roku przystąpiono do budowy nowego domu monasterskiego, ponieważ ten, w którym dotychczas siostry mieszkały, był zbyt mały dla rozwijającej się wspólnoty i przybywających tu pielgrzymów.
W sierpniu 2011 roku do monasteru w Wojnowie, jako szczególne błogosławieństwo ze Świętej Góry Atos (republiki mnichów), przybyła kopia Trójrękiej Ikony Matki Bożej. Ikonę powitał w Wojnowskim klasztorze ordynariusz diecezji Arcybiskup Jakub wraz z licznie przybyłym duchowieństwem i pielgrzymi.
Kler parafialny
Proboszczowie:
(1922-1956) – o. mnich riasoforny Aleksander Awajew
(1957-1971) – ks. Aleksander Makal
(1971-1982) – ks. Aleksander Szełomow
(1982-1983) – ks. Stefan Urbanowicz
(1984-1994) – ks. Jerzy Czurak
(od 1994) – ks. Bazyli Omeljańczyk
(obecnie) - o. ihumen German (Trofimiuk)
Monastery
Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Wojnowie
Filie parafii
Cerkiew św. Ambrożego z Optiny i Soboru Świętych Starców Optyńskich w Wojnowie – cerkiew klasztorna.
Zobacz też
Parafia Prawosławna pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojnowie
Bibliografia
Diecezja białostocko-gdańska, 19.12.2013.
Kalendarz Prawosławny 2013.
Nestoruk Piotr, Kształtowanie się struktury Kościoła prawosławnego na terenie dekanatu olsztyńskiego, Warszawa 2004.
Parafia Prawosławna pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojnowie
Sosna Grzegorz, Troc-Sosna Antonina, Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX-XXI wieku, Ryboły 2012.
Wikipedia, 19.12.2013.
