Wieża Mikołaja Kopernika we Fromborku

Ażurowa metaloplastyka z przedstawieniem układu heliocentrycznego wieńczy czworoboczną budowlę północno-zachodniego naroża Wzgórza Katedralnego we Fromborku. Podpowiada tym samym, która z wież to tzw. Wieża Kopernika. Budowla obronna była najstarszym elementem fortyfikacji i została wzniesiona przed 1410 rokiem. Wieża w swych wyższych kondygnacjach była wielokrotnie przebudowywana i remontowana. Poważnie zniszczona w 1945 roku została zrekonstruowana w 1965 roku. W latach 1510-1543 wieża stała się własnością kanonika warmińskiego Mikołaja Kopernika. Podobnie jak pozostali kanonicy kapituły katedralnej, Kopernik zobowiązany był do posiadania w obrębie murów warowni budowli tzw kurii zimowej, na którą łożyłby utrzymanie. Było to zgodne z obowiązująca zasadą opieki poszczególnych kanoników nad wykupionymi przez nich na czas życia budowlami wzgórza. Wieża dla Kopernika nie stanowiła ani tradycyjnego mieszkania, ani tym bardziej obserwatorium. Wchodząc po stromych i wąskich schodach na jej górny poziom można zobaczyć zróżnicowane mury budynku. Ostatnia, zadaszona kondygnacja nie dawała możliwości prowadzenia obserwacji, zwłaszcza, że jego przyrządy astronomiczne wymagały miejsca. To jest klarowne wytłumaczenie o posiadaniu przez niego tylko obserwatorium w obrębie ogrodu, okalającego jego kanonię zewnętrzną tzw. kurię letnią. Wizja malarka Jana Matejki w obrazie p.t. „Astronom Kopernik czyli rozmowa z Bogiem” jest tylko własną interpretacją, tworzącą nieprawdziwe legendy. Wieża Kopernika na początku XX wieku miała namiastkę małego muzeum Mikołaja Kopernika. Inicjatorem utworzenia takiego miejsca był wikariusz katedry Eugeniusz Brachvogel. Pod koniec XX i na początku XXI wieku zabytkowe wnętrze ostatniej kondygnacji wieży zostało tak przygotowane, by przypominało pracownię uczonego. Przez jakiś czas była prezentowana w niej wystawa p.t. "Gabinet uczonego, doby renesansu". Małe pomieszczenie wyjaśniało prawdziwe przeznaczenie obiektu, które było sprowadzone do pracowni astronoma.