Parafia pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Iłowie-Osadzie

Parafia pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego
Siedziba	Iłowo-Osada
Adres	ul. Wyzwolenia 31, 13-240 Iłowo-Osada
Data powołania	10 marca 1928
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	toruńska
Dekanat	Działdowski
Kościół	Kościół pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego
Wspomnienie liturgiczne	Matki Bożej Królowej Różańca Świętego (niedziela po uroczystości); Najświętszego Serca Pana Jezusa (niedziela po uroczystości)

Parafia pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Iłowie-Osadzie – rzymskokatolicka parafia leżąca w dekanacie Giżycko – św. Krzysztofa należącym do diecezji ełckiej.[1] Erygowana w 1962. Mieści się przy ulicy Giżyckiej. itd.

Historia parafii

Pierwsze wzmianki historyczne o Iłowie datuje się na rok 1403. Początkowo w miejscowości nie było kościoła, a okoliczna ludność uczęszczała do kościoła katolickiego w Narzymiu. Po sekularyzacji dóbr krzyżackich i wprowadzeniu luteranizmu jako religii państwowej w Prusach Książęcych, Iłowo zostało włączone do parafii ewangelicko-augsburskiej w Narzymiu. W końcu XIX w. w Iłowie zaczęto odprawiać rzymskokatolickie nabożeństwa w prywatnym mieszkaniu. Pierwsza taka msza św. została odprawiona w 1899 r. Nabożeństwa były odprawiane co 4-6 tygodni w niedziele, na przemian przez księży z Białut i Działdowa. Od 1902 r. Iłowo należało do parafii katolickiej w Białutach. W 1912 r. ewangelicko-unijna gmina Kościelna z Narzymia wybudowała w Iłowie (ze składek parafian) Dom Modlitwy – murowaną kaplicę publiczną. Na początku XX w. w Iłowie mieszkało 416 osób, prawie wyłącznie Polacy (62,5% ewangelicy, 37,5% katolicy). Od 1921 r. rzymskokatolickie nabożeństwa w Iłowie były odprawiane w prywatnym mieszkaniu co drugą niedzielę. Z inicjatywy proboszcza z Białut ks. Leona Sochaczewskiego w 1924 r. powołano Towarzystwo Budowy Kościoła w Iłowie. Kościół został wybudowany w 1927 r. projektu architekta Kwiatkowskiego z Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu. Kościół został poświęcony przez ks. Władysława Tymeckiego – dziekana z Grążaw. Dnia 10 marca 1928 r. ks. biskup Stanisław Okoniewski utworzył w Iłowie parafię, wyłączając ją z parafii białuckiej. Kościół parafialny konsekrował biskup Kazimierz Kowalski w dniu odpustu 7 października 1953 r. W okresie międzywojennym do nowo powstałej parafii katolickiej w Iłowie należały następujące miejscowości Iłowo Dworzec, Stare Iłowo, Janowo i Dwukoły oraz Kraszewo. Działały czynnie stowarzyszenia: Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej (od 1927 r.), Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej (od 1927 r.), Dzieło Rozkrzewienia Wiary (od 1926 r.), Stowarzyszenie Mężów Katolickich, a następnie, w ramach Akcji Katolickiej: Katolickie Stowarzyszenie Mężów, Katolickie Stowarzyszenie Kobiet, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej. Parafię w Iłowie w 1939 zamieszkiwało 2980 katolików, 950 protestantów, 23 żydów, 14 Badaczy Pisma Świętego i 4 prawosławnych. Kuratusem był ks. Tadeusz Broniszewski, a wikariuszem ks. Leonard Knuth. Po wybuchu II wojny światowej żandarmeria niemiecka przejęła plebanię w Iłowie, wikariusza wraz z organistą aresztowano, natomiast proboszcz zdołał schronić się w Klukowie koło Nasielska. Kościół zamknięto i urządzono w nim magazyn mebli. Podczas okupacji parafie powiatu działdowskiego w ramach administracji kościelnej podlegały komisarzowi biskupiemu ks. Pawłowi Pankowi, oddane mu w opiekę przez biskupa Karola Marię Spletta w dniu 19 marca 1941. Mimo zamknięcia kościoła parafialnego pracę duszpasterską w parafii iłowskiej w okresie okupacji prowadzili: od początku wojny do 11 lipca 1940 ks. kuratus T. Broniszewski, od początku wojny do 9 kwietnia 1940 ks. wikariusz L. Knuth, od jesieni 1940 do jesieni 1941 dojeżdżał z Działdowa ks. Edmund Kleybor, od 20 września 1941 do końca wojny dojeżdżał z Nidzicy ks. Engelbert Rahmel. Po wojnie kościół ponownie otwarto. Administracyjnie podlegał diecezji chełmińskiej, a po reformie z 25 marca 1992 do diecezji toruńskiej.

Kler parafialny

Proboszczowie:

ks. kan. mgr Jan Pezara Od 15.07.2001 roku jest proboszczem parafii Iłowo-Osada. ks. kan. Franciszek Szczeblewski Od 1975 roku proboszcz w Iłowie-Osadzie. W 2001 r. przeszedł na emeryturę, ale pozostał w parafii Iłowo. ks. Edmund Domański (ur. 1908 w Rokitnie na Wołyniu – zm. 21 kwietnia 1984 w Płońsku) – administrator parafii Iłowo tuż po II wojnie światowej.

Filie parafii

Na terenie parafii znajduje się Dom Zakonny Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa III Zakonu św. Franciszka z Asyżu CFSS. Zgromadzenie sióstr józefitek zostało założone w 1884 r. we Lwowie przez ks. Zygmunta Gorazdowskiego (1845-1920). Na parterze domu zakonnego, znajduje się pół publiczna kaplica pw. św. Józefa. Raz w tygodniu (we wtorek) w kaplicy odprawiana jest msza święta, w której uczestniczy około 20 wiernych.

Wspólnoty i grupy religijne działające na terenie parafii

• Żywy Różaniec, • Akcja Katolicka, • Modlitewna Grupa Świętego Józefa, • Chór parafialny, • Schola, • Ministranci i lektorzy, • Parafialny Zespół Caritas, • Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży (KSM)

Zobacz też

...

Bibliografia

...