Parafia pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Iłowie-Osadzie
| Parafia pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego | |
| | |
| Siedziba | Iłowo-Osada |
| Adres | ul. Wyzwolenia 31, 13-240 Iłowo-Osada |
| Data powołania | 10 marca 1928 |
| Wyznanie | katolickie |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Diecezja | toruńska |
| Dekanat | Działdowski |
| Kościół | Kościół pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego |
| Wspomnienie liturgiczne | Matki Bożej Królowej Różańca Świętego (niedziela po uroczystości); Najświętszego Serca Pana Jezusa (niedziela po uroczystości) |
Parafia pw. Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Iłowie-Osadzie – rzymskokatolicka parafia leżąca w dekanacie Giżycko – św. Krzysztofa należącym do diecezji ełckiej.[1] Erygowana w 1962. Mieści się przy ulicy Giżyckiej. itd.
Spis treści
Historia parafii
Pierwsze wzmianki historyczne o Iłowie datuje się na rok 1403. Początkowo w miejscowości nie było kościoła, a okoliczna ludność uczęszczała do kościoła katolickiego w Narzymiu. Po sekularyzacji dóbr krzyżackich i wprowadzeniu luteranizmu jako religii państwowej w Prusach Książęcych, Iłowo zostało włączone do parafii ewangelicko-augsburskiej w Narzymiu.
W końcu XIX w. w Iłowie zaczęto odprawiać rzymskokatolickie nabożeństwa w prywatnym mieszkaniu. Pierwsza taka msza św. została odprawiona w 1899 r. Nabożeństwa były odprawiane co 4-6 tygodni w niedziele, na przemian przez księży z Białut i Działdowa. Od 1902 r. Iłowo należało do parafii katolickiej w Białutach. W 1912 r. ewangelicko-unijna gmina Kościelna z Narzymia wybudowała w Iłowie (ze składek parafian) Dom Modlitwy – murowaną kaplicę publiczną.
Na początku XX w. w Iłowie mieszkało 416 osób, prawie wyłącznie Polacy (62,5% ewangelicy, 37,5% katolicy). Od 1921 r. rzymskokatolickie nabożeństwa w Iłowie były odprawiane w prywatnym mieszkaniu co drugą niedzielę. Z inicjatywy proboszcza z Białut ks. Leona Sochaczewskiego w 1924 r. powołano Towarzystwo Budowy Kościoła w Iłowie. Kościół został wybudowany w 1927 r. projektu architekta Kwiatkowskiego z Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu. Kościół został poświęcony przez ks. Władysława Tymeckiego – dziekana z Grążaw. Dnia 10 marca 1928 r. ks. biskup Stanisław Okoniewski utworzył w Iłowie parafię, wyłączając ją z parafii białuckiej. Kościół parafialny konsekrował biskup Kazimierz Kowalski w dniu odpustu 7 października 1953 r. W okresie międzywojennym do nowo powstałej parafii katolickiej w Iłowie należały następujące miejscowości Iłowo Dworzec, Stare Iłowo, Janowo i Dwukoły oraz Kraszewo. Działały czynnie stowarzyszenia: Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej (od 1927 r.), Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej (od 1927 r.), Dzieło Rozkrzewienia Wiary (od 1926 r.), Stowarzyszenie Mężów Katolickich, a następnie, w ramach Akcji Katolickiej: Katolickie Stowarzyszenie Mężów, Katolickie Stowarzyszenie Kobiet, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej.
Parafię w Iłowie w 1939 zamieszkiwało 2980 katolików, 950 protestantów, 23 żydów, 14 Badaczy Pisma Świętego i 4 prawosławnych. Kuratusem był ks. Tadeusz Broniszewski, a wikariuszem ks. Leonard Knuth. Po wybuchu II wojny światowej żandarmeria niemiecka przejęła plebanię w Iłowie, wikariusza wraz z organistą aresztowano, natomiast proboszcz zdołał schronić się w Klukowie koło Nasielska. Kościół zamknięto i urządzono w nim magazyn mebli. Podczas okupacji parafie powiatu działdowskiego w ramach administracji kościelnej podlegały komisarzowi biskupiemu ks. Pawłowi Pankowi, oddane mu w opiekę przez biskupa Karola Marię Spletta w dniu 19 marca 1941. Mimo zamknięcia kościoła parafialnego pracę duszpasterską w parafii iłowskiej w okresie okupacji prowadzili:
od początku wojny do 11 lipca 1940 ks. kuratus T. Broniszewski,
od początku wojny do 9 kwietnia 1940 ks. wikariusz L. Knuth,
od jesieni 1940 do jesieni 1941 dojeżdżał z Działdowa ks. Edmund Kleybor,
od 20 września 1941 do końca wojny dojeżdżał z Nidzicy ks. Engelbert Rahmel.
Po wojnie kościół ponownie otwarto. Administracyjnie podlegał diecezji chełmińskiej, a po reformie z 25 marca 1992 do diecezji toruńskiej.
Kler parafialny
Proboszczowie:
ks. kan. mgr Jan Pezara Od 15.07.2001 roku jest proboszczem parafii Iłowo-Osada.
ks. kan. Franciszek Szczeblewski Od 1975 roku proboszcz w Iłowie-Osadzie. W 2001 r. przeszedł na emeryturę, ale pozostał w parafii Iłowo.
ks. Edmund Domański (ur. 1908 w Rokitnie na Wołyniu – zm. 21 kwietnia 1984 w Płońsku) – administrator parafii Iłowo tuż po II wojnie światowej.
Filie parafii
Na terenie parafii znajduje się Dom Zakonny Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa III Zakonu św. Franciszka z Asyżu CFSS. Zgromadzenie sióstr józefitek zostało założone w 1884 r. we Lwowie przez ks. Zygmunta Gorazdowskiego (1845-1920). Na parterze domu zakonnego, znajduje się pół publiczna kaplica pw. św. Józefa. Raz w tygodniu (we wtorek) w kaplicy odprawiana jest msza święta, w której uczestniczy około 20 wiernych.
Wspólnoty i grupy religijne działające na terenie parafii
• Żywy Różaniec,
• Akcja Katolicka,
• Modlitewna Grupa Świętego Józefa,
• Chór parafialny,
• Schola,
• Ministranci i lektorzy,
• Parafialny Zespół Caritas,
• Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży (KSM)
Zobacz też
Bibliografia
...
