Magdaleniec

Magdaleniec
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko - mazurskie
Powiat	nidzicki
Gmina	Nidzica
Sołectwo	Magdaleniec
Liczba ludności (2009, źródło: http://www.stat.gov.pl/bdl/app/miejsc_w.display?p_id=6317&p_token=0.20663623698055744, 12.09.2013.)	118
Strefa numeracyjna	(+48) 89
Tablice rejestracyjne	NNI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Magdaleniec
Położenie na mapie Polski Magdaleniec
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Magdaleniec (niem. Magdalenz) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego.

Charakterystyka fizjograficzna

Magdaleniec znajduje się niedaleko Jeziora Zawadzkiego. Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.

Dzieje miejscowości

Wieś musiała istnieć już przed 1412 r. W tym roku bowiem odnotowano straty mieszkańców wsi w wyniku wojen polsko – krzyżackich. Jacek Wijaczka podaje, że wieś lokowano na 40 łanach w 1412 r. Nie znana jest etymologia nazwy miejscowości. Wilhelm von Eisenberg – komtur krzyżacki odnowił w 1498 r. przywilej nadawczy mieszkańcom wsi na 40 włók chełmińskich. W 1600 r. była tutaj sama ludność polska. W 1602 r. i w 1661 r. obszar wsi wynosił 41 łanów . W XVIII w. Magdaleniec nie posiadał własnych łąk. Musiał kupować siano w okolicznych wioskach. Nie było także tutaj lasów, więc drewno kupowano z dóbr królewskich. 4 pruskich wolnych żyło w biedzie. W 1726 r. 11 łanów i 15 mórg leżało odłogiem. Wolne łany obsadzono w czasach kolonizacji fryderycjańskiej. W 1817 r. we wsi było 93 mieszkańców, w 1846 r. – 123, w 1857 r. -124, w. 1858 r. – 121, w 1867 r. – 156, w 1871 r. – 149, w 1885 r. – 155, w 1895 r. – 152, w 1905 r. – 136, w 1910 r. – 138, w 1939 r. – 119. Liczba domów zaś przedstawiała się następująco: w 1817 r. – 18, w 1846 r. – 17, w 1858 r. – 18, w 1871 r. – 23, w 1885 r. – 26, w 1895 r. – 28, w 1905 r. – 24, w 1910 r. – 26 . W 1858 r. wieś obejmowała 2029 mórg. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowy wiejskiej.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Królowej Polski w Napiwodzie.

Ludzie związani z miejscowością:

W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest Krzysztof Kawiecki

Zabytki:

Z historycznego układu przestrzennego zachowała się zabudowa zagród, budynek szkoły, centralny wiejski staw oraz aleja przydrożna.

Bibliografia:

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. V, Warszawa 1884, 960 ss.

Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.

Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 203 - 267.