Kwik
Kwik | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | piski |
Gmina | Pisz |
Liczba ludności (2010) | 120 |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 12-200 |
Tablice rejestracyjne | NPI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Kwik (niem. Quicka) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 120 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Mariusz Jabłoński[1].
Położenie
Wieś położona jest w południowo–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, 15 km na północ od Pisza, na północnym brzegu Jeziora Białoławki i około 2 km od brzegu jeziora Śniardwy. Na wschód od wsi przebiega droga krajowa nr 63.
Dzieje miejscowości
Znajdowała się tu osada pruska, która przetrwała do czasów średniowiecznej kolonizacji krzyżackiej. W 1434 roku dobra służebne w Kwiku (Quick) nadano niejakiemu Sandekowi na prawie chełmińskim na 30 łanach. Na zamieszkanie Kwiku przez ludność pruską wskazuje brak wzmianki o wolniźnie oraz zróżnicowanie świadczeń w odniesieniu do pługa i radła, a także pruskie pochodzenie nazwy wsi: quike – wody. Była to pierwsza wieś lokowana w tej części powiatu piskiego, która należała wówczas do starostwa ryńskiego. W późniejszym czasie dobra te przekształciły się w wolne wsie i już na przełomie XV i XVI wieku żyło tam dziesięciu wolnych. W XVI i XVII wieku w Kwiku niewielki majątek miała rodzina Pęskich, z której pochodził m.in. Jan Pęski, podsędek ryński. Kwik był jedną z nielicznych wsi w powiecie piskim, do których nie dotarła epidemia dżumy, która w latach 1709-1710 pustoszyła te okolice. Wieś należała do parafii ewangelickiej w Okartowie. W latach 1857–1867 liczba mieszkańców wzrosła z 277 do 285 osób.
Szkoła we wsi powstała w 1745 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 45 dzieci, pracował jeden nauczyciel.
Wieś już w pierwszej połowie XX wieku odgrywała znaczącą rolę w ruchu turystycznym; we wsi działała gospoda. Przy kanale Wyszka łączącym jeziora Białoławki i Śniardwy znajduje się strażnica wodna Kwik, a na kanale jaz, który wyrównuje różnicę poziomów wód obu jezior. W 1939 roku Kwik był zamieszkany przez 247 osób. Pod koniec lat 80. XX wieku wieś liczyła 164 mieszkańców.
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.
Zabytki
- budynek szkoły z początku XX wieku, murowany (obecnie własność prywatna)
- dawny cmentarz ewangelicki z początku XX wieku
Turystyka
- szlak rowerowy o długości 85 km – przebieg trasy: Mikołajki – Wierzba – Wejsuny – Niedźwiedzi Róg – Karwik – Jeglin – Zdory – Kwik – Nowe Guty – Okartowo – Suchy Róg – Dziubiele – Łuknajno – Mikołajki
Bibliografia
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I, Olsztyn 2011.
- Białuński Grzegorz, Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich od XIV do początku XVIII wieku – starostwo leckie (giżyckie) i ryńskie, Olsztyn 1996.
- von Hippel Rudolf, Przegląd statystycznych i innych uwarunkowań powiatu Johannisburg na podstawie przeprowadzonego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1867 r. wg zestawienia starosty von Hippela w roku 1868, Znad Pisy, nr 19–20, 2010–2011, ss. 83–157.
- Pawlicki Ryszard W., Ziemia piska jako region turystyczny do 1945, Znad Pisy, nr 1, 1995, ss. 9–25.
- Pawlicki Ryszard Wojciech, Sikorski Piotr, Wierzba Marek, Ziemia Orzyska. Przewodnik po ścieżkach rowerowych, Orzysz 2004.
- Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Worobiec Antoni, Worobiec Krzysztof A., Z dziejów szkolnictwa na Ziemi Piskiej, Znad Pisy, nr 13/14, 2004/2005, ss. 73–90.
- Deutsche Verwaltungsgeschichte [11.09.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS [11.09.2013]
- Strona Urzędu Gminy Pisz [11.09.2013]
Przypisy
- ↑ Strona Urzędu Gminy Pisz [20.09.2013]