Imionki

Imionki
Rodzaj miejscowości	wieś niesołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	olecki
Gmina	Olecko
Sołectwo	Możne
Liczba ludności (2010)	145
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Imionki
Położenie na mapie Polski Imionki
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Imionki (niem. Prostkergut) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1999–2001 wieś wchodziła w skład powiatu olecko–gołdapskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 145 mieszkańców. Wieś wchodzi w skład sołectwa Możne, w którym funkcję sołtysa obecnie sprawuje Joanna Jurewicz.

Położenie

Wieś położona jest w północno–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Pojezierzu Ełckim, na wschód od Jeziora Oleckiego Wielkiego i od Olecka (około 5 km).

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północno–wschodnich terenów Prus Książęcych. W 1564 roku książę Albrecht Hohenzollern podczas pobytu w Olecku nadał pastorowi oleckiemu Wawrzyńcowi Prostce cztery łany boru na wschód od miasta w kierunku Wieliczek. Od nazwiska pastora wywodzi się niemiecka nazwa wsi. Przez następne stulecia Imionki pozostały niewielkim majątkiem ziemskim. W połowie XIX wieku mieszkało tu 68 osób. Majątek należał do parafii ewangelickiej w Olecku.

Imionki zostały częściowo zniszczone pod koniec II wojny światowej. Na bazie majątku utworzono tu Państwowe Gospodarstwo Rolne. Należało ono do największych jednozakładowych przedsiębiorstw w powiecie oleckim (1104 ha użytków rolnych); specjalizowało się w odchowie bydła żeńskiego (jałowizny).

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Olecku.

Zabytki

• zespół dawnego folwarku z przełomu XIX i XX wieku: park, dwie obory, budynek gospodarczy, kuźnia (obecnie nieużytkowana)
• zespół stacji kolejowej na nieczynnej linii kolejowej Olecko – Cimochy z 1911 roku: dworzec, dom, budynek gospodarczy, szalet
• dwa mosty drogowe nad linią kolejową Olecko – Cimochy z około 1930 roku
• cmentarz ewangelicki z XIX wieku; znajduje się na nim mogiła żołnierza niemieckiego

Bibliografia

1. Olecko. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1974.
2. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
3. Wojewódzka Ewidencja Zabytków [12.11.2013]
4. Gminna Ewidencja Zabytków [12.11.2013]
5. Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
6. Strona Urzędu Miasta Olecko [05.12.2013]