Prynowo

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 20:03, 17 sty 2015 autorstwa LPF (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Prynowo

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat węgorzewski
Gmina Węgorzewo
Liczba ludności (2010) 166
Strefa numeracyjna (+48) 87
Kod pocztowy 11-600
Tablice rejestracyjne NWE
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Prynowo
Prynowo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Prynowo
Prynowo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Prynowo (niem. Prinowen, od 1938 r. Primsdorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 166 mieszkańców. Obecnie sołectwo tworzy jedynie Prynowo. Funkcję sołtysa sprawuje Edward Wolański[1].

Położenie

Wieś położona jest w północnej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, na Pojezierzu Giżycko-Węgorzewskim, 5 km na północny zachód od Węgorzewa.

Dzieje miejscowości

Wieś została lokowana w 1435 roku na prawie chełmińskim na 60 łanach nadanych pięciu osadnikom, którzy już wcześniej tu mieszkali. Początkowo wieś nazywana była Primsdorf, Prymsdorf, choć już w połowie XVI wieku funkcjonowała nazwa Prynowo, Prinoffa. W 1540 roku we wsi mieszkały ogółem 22 rodziny chłopskie. W 1710 roku w wyniku epidemii dżumy zmarło 117 mieszkańców wsi.

Szkoła we wsi powstała w 1737 roku. W połowie XIX wieku uczęszczało do niej 93 dzieci, zaś w 1935 roku dwóch nauczycieli pracowało tu z 77 dziećmi. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie w 1947 roku; w połowie lat 60. obejmowała ona osiem klas.

W latach 60. XX wieku do sołectwa Prynowo należały wsie: Jeglak, Prynowo i Prynówko.


Liczba mieszkańców w poszczególnych latach:

  • 1858 r. – 516 osób
  • 1939 r. – 401 osób

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Węgorzewie.

Zabytki

  • pozostałości zespołu dworskiego z przełomu XIX i XX wieku: dwór i budynek gospodarczy, murowane
  • zespół budynków szkolnych z początku XX wieku: szkoła i budynek gospodarczy, murowane
  • dawny cmentarz ewangelicki z XIX wieku

Bibliografia

Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1968.
Bank Danych Lokalnych GUS [30.07.2013]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [30.07.2013]

Przypisy