Szymonowo

Szymonowo
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurski
Powiat	ostródzki
Gmina	Małdyty
Liczba ludności (2010)	252
Strefa numeracyjna	(+48) 89
Kod pocztowy	14-330
Tablice rejestracyjne	NOS
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Szymonowo
Położenie na mapie Polski Szymonowo
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Szymonowo' (niem. Groß Simnau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Małdyty. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 252 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa pełni Danuta Filipek.

Położenie

Szymonowo jest położone na Mazurach Zachodnich (Pojezierze Iławsko–Ostródzkie), w odległości około 9 km na południe od Małdyt. W odległości około 1 km na wschód od Szymonowa znajduje się jezioro Ruda Woda położone na szlaku Kanału Elbląskiego. Na północy łączy się z jeziorem Sambród, a na południu z jeziorem Ilińsk. Natomiast od wschodu łączy się za pośrednictwem Kanału Duckiego z jeziorem Bartężek.

Dzieje miejscowości

Miejscowość była wzmiankowana w dokumentach z lat 1301 i 1311 jako wieś czynszowa licząca 60 włók. Prawdopodobnie jednak została założona w roku 1324. Pierwotna nazwa wsi brzmiała Symenow. W 1782 r. w Szymonowie odnotowano 29 domów. Natomiast w roku 1858 w 17 gospodarstwach domowych miało mieszkać 245 osób. Majątek w Szymonowie należał do rodu Finck von Finckenstein. Na przełomie XIX i XX wieku zaczęli dzierżawić dobra w Szymonowie i folwark w Dziśnitach, obejmujące ponad 1500 ha. Na obszarze majątku działała cegielnia, mleczarnia, tartak. W latach 1937–1939 Szymonowo liczyło 604 mieszkańców. Od 1954 do roku 1968 Szymonowo tworzyło gromadę, jednostkę administracyjnego podziału powiatu morąskiego, w którego ówczesnych granicach znajdowała się miejscowość.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Szymanowie.

Zabytki

• kościół klasycystyczny z początku XIX w., ołtarz z XVII w.
• pałac wzniesiony na początku XX wieku, wraz z pozostałościami parku i zabudowaniami gospodarczymi, w tym domy mieszkalnymi pracowników majątku; po wojnie w pałacu mieścił się dom dziecka
• budynek szkoły zlokalizowany w dawnej organistówce, wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków
• dawna oficyna dworska, obecnie dom prywatny
• pozostałości parkowego założenia pałacowego

Bibliografia

Darmochwał Tomasz, Rumiński Marek Jacek, Warmia. Mazury, Białystok 1998.
Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.
Morąg. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1973.
Bank Danych Lokalnych GUS [10.09.2013]
Wojewódzka Ewidencja Zabytków [10.09.2013]