Pipin

Pipin, pruski nobil z plemienia Pomezanów. Wystąpił na kartach kronik w opisie tak zwanej pruskiej okupacji ziemi chełmińskiej (połowa 1231–1232). Pipin posiadał gródek nad jeziorem zwanym jego imieniem, na północ od Torunia (prawdopodobnie w okolicy Pigży). Dokonywał z niego, wraz ze swoją drużyną, licznych napadów rabunkowych terroryzując całą okolicę. Niedaleko grodu Pipina, miał swój gród, zwany Rogow, jego krewny, który również rabował okolicę. Prusowie w tym rejonie mieli posiadać jeszcze jeden gród stanowiący, jak poprzednie, bazę wypadową do łupienia okolicy. Krzyżacy w 1232 r. zdobyli najpierw gród Rogow, a jego dowódca chcąc ratować życie pomógł w zdobyciu pozostałych dwóch grodów. Wydał również swego siostrzeńca Pipina w ręce Krzyżaków, którego przywiązanego do końskiego ogona zawleczono w okolice Starego Torunia. Tam Krzyżacy dokonali na nim pomsty wykonując na nim karę kiszek. Rozcięli mu brzuch, przybili fragment jelita do drzewa i zmusili do biegu, tak aby wnętrzności owijały się wokół pnia. Następnie powiesili go na tym drzewie.

Kontynuatorem rodu, synem Pipina i zarazem wiernym sługą Zakonu był Matto.

Bibliografia

Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.

Kronika oliwska. Źródło do dziejów Pomorza Wschodniego z połowy XIV wieku, tłum. D. Pietkiewicz, wstęp i komentarz B. Śliwiński, Malbork 2008.

Grzegorz Białuński, Studia z dziejów rycerskich i szlacheckich rodów pruskich (XIII–XVI wiek), Olsztyn 2012.

Kazimierz Grążawski, O tak zwanej częściowej okupacji ziemi chełmińskiej przez Prusów – głos w dyskusji, Pruthenia, 2008, t. III.