Wajsnory

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Wajsnory

Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat bartoszycki
Gmina Bartoszyce
Liczba ludności (2010) 131
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Wajsnory
Wajsnory
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Wajsnory
Wajsnory
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Wajsnory (niem. Weischnuren) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 131 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie: Wajsnory, Gruszynki, Szczeciny i Wargielity. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Teresa Fiedorowicz[1].


Położenie

Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, 15 km na południowy zachód od Bartoszyc.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa Zakonu Krzyżackiego. Została założona w 1429 roku na 23 łanach jako majątek rycerski z podległą mu wsią. Nazwa wywodzi się od Prusa o imieniu Wayssnore. Przed 1945 rokiem wieś należała do [parafia ewangelicka w Rodnowie|parafii ewangelickiej w Rodnowie]].

Szkoła we wsi istniała już przed II wojną światową. w 1935 roku uczęszczało do niej 55 uczniów, a zatrudniony był jeden nauczyciel. Po wojnie placówkę reaktywowano.

Po 1945 roku wieś była siedzibą sołectwa. Według spisu powszechnego z 1983 roku Wajsnory składały się z 33 budynków mieszkalnych i 34 indywidualnych gospodarstw rolnych o łącznej powierzchni 486 ha. Znajdowały się tu wówczas: prywatny zakład stolarski, punkt biblioteczny, klub i świetlica (ta ostania działa również obecnie).


Liczba mieszkańców

1857 - 257 osób

1933 - 253 osoby

1939 - 243 osoby

1983 - 155 osób


Turystyka


Bibliografia

  1. Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
  2. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
  3. Studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy Bartoszyce [data dostępu: 5.03.2014]
  4. Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
  5. Deutsche Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 5.03.2014]


Przypisy

  1. http://gmina-bartoszyce.pl/wykaz-soltysow/ [data dostępu: 5.03.2014]