Wiewiórki
Wiewiórki | |
| |
Wnętrze kościoła w Wiewiórkach (stan sprzed 1945 roku)
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | bartoszycki |
Gmina | Górowo Iławeckie |
Liczba ludności (2010) | 150 |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Wiewiórki (niem. Eichhorn) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W latach 1946-1961 wieś wchodziła w skład powiatu górowskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 150 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie: Wiewiórki, Deksyty i Weskajmy. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Mariusz Flis[1].
Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wzniesień Górowskich, 17 km na zachód od Bartoszyc i 5 km na wschód od Górowa Iławeckiego; przebiega przez nią droga wojewódzka nr 512. Na wschód od wsi,w rozwidleniu strumieni Elma i Goska (Gąska), znajduje się góra Ilina (staropruskie grodzisko). Wieś zachowała dawny układ owalnicy.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa Zakonu Krzyżackiego. Po raz pierwszy wzmiankowana jest w źródłach z 1414 roku jako wieś czynszowa. Podczas wojen polsko-krzyżackich w XV wieku wyludniła się i w następnym stuleciu była ponownie zagospodarowywana.
Kościół wybudowano tu prawdopodobnie w XVI wieku. Do 1945 roku był on siedzibą parafii ewangelickiej. W XIX wieku został gruntownie przebudowany, w związku z czym utracił większość dawnych cech, zaś pod koniec II wojny światowej spłonął.
Szkołę we wsi założono wraz z kościołem, a od 1737 roku po reorganizacji oddano pod nadzór państwowy. W 1935 roku uczęszczało do niej 59 uczniów, a zatrudniony był jeden nauczyciel. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie w 1946 roku; jej organizatorem i pierwszym kierownikiem był Antoni Krakowiak, a w późniejszym czasie do rozwoju placówki znacznie przyczynił się nauczyciel Stanisław Ołdziej.
Po 1945 roku Wiewiórki stały się siedzibą sołectwa. Przy wsi działały trzy państwowe gospodarstwa rolne: PGR Bądle, PGR Nowa Karczma i PGR Weskajmy. W 1978 roku wieś miała 40 indywidualnych gospodarstw rolnych o łącznej powierzchni 417 ha. Pięć lat później spis powszechny wykazał tu 36 budynków mieszkalnych, a ponadto: punkt biblioteczny, boisko sportowe, salę kinową na 50 miejsc; działały też dwa prywatne zakłady: stolarski i kowalski.
Liczba mieszkańców
1857 - 465 osób
1933 - 389 osób
1939 - 337 osób
1983 - 213 osób
Zabytki
- Kościół wraz z cmentarzem przykościelnym (kościół wpisany do wojewódzkiej ewidencji zabytków, lecz obecnie nie istnieje)
- Budynek dawnej szkoły z końca XIX wieku (nr 32)
- Liczne przykłady budownictwa wiejskiego z drugiej połowy XIX i pierwszej połowy XX wieku (domy i budynki gospodarcze)
- Budynek dawnej remizy z lat 20. XX wieku, obecnie budynek gospodarczy
- Dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, około 300 m od wsi, na wzgórzu; zaniedbany
- Dawny cmentarz ewangelicki z początku XX wieku, w centrum wsi, na wzgórzu
Bibliografia
- Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 5.03.2014]
- Zmiana studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Górowo Iławeckie, Górowo Iławeckie 2008 [data dostępu: 5.03.2014]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
- Deutsche Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 5.03.2014]
Przypisy
- ↑ http://gorowoil-ug.bip-wm.pl/public/?id=761 [data dostępu: 5.03.2014]