Jan ze Szczekocin

Jan ze Szczekocin
Pole-obowiązkowe Pole-obowiązkowe
Data urodzenia	1370 rok
Data śmierci	1433 rok

Jan ze Szczekocin – starosta brzesko-kujawski, uczestnik bitwy grunwaldzkiej.

Życiorys

Jan urodził się jako syn kasztelan lubelskiego. Dobrze wychował syna, który w 1402 roku mianowany został przez polskiego króla starostą brzesko-kujawskim. W 1405 roku powołano go na urząd stolnika sandomierskiego, w 1407 roku kasztelana zawichojskiego, w 1409 roku kasztelana wiślickiego. W 1410 roku z woli monarchy polskiego objął urząd kasztelana lubelskiego. W czasie wojny polsko-litewsko-krzyżackiej polecono mu strzec granicę polsko-węgierską. Zabezpieczenie przed Zygmuntem Luksemburgiem było ważnym posunięciem, gdyż obawiano się sprzymierzeńca Zakonu. Dysponował siłami zbrojnymi pozostawionymi przez króla, oraz chorągwią czeską oraz Jarosławia z Spytka i Jana Wałacha. Wojska węgierskie wkroczywszy w granicę Korony Polskiej spaliły Stary i Nowy Sącz. Powiadomiony Jan ze Szczekocin z wojskiem udał się pod Bardejów, gdzie stoczono bitwę. Wygrana leżała po stronie polskiej. Po wojnie król mianował go starostą generalnym Wielkopolski, starostą dobrzyńskim. Zmarł w 1433 roku.

Bibliografia

J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.