Wojciech Turowski

Wojciech Turowski
Wojciech Turowski - tablica pamiątkowa umieszczona w Sząbruku, źródło: wikimedia.org dostęp 29 grudnia 2013
Data i miejsce urodzenia	21 maj 1894 Unieszewo
Data i miejsce śmierci	20 grudzień 1959 Rzym

Wojciech Turowski (ur. 21 maja 1894 roku w Unieszewie, zm. 20 grudnia 1959 roku w Rzymie) – ksiądz katolicki, generał Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, czyli Księży Pallotynów (był on pierwszym Polakiem, który objął to stanowisko), biskup nominat diecezji częstochowskiej.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Wojciech Turowski pragnąc zostać księdzem w wieku 14 lat (1908). Naukę rozpoczął w niższym seminarium pallotyńskim w Jajkowcu. Dalsze kształcenie kontynuował w wadowickim Collegium Marianum, gdzie wstąpił do nowicjatu księży pallotynów. W Limburgu w kolegium pallotynów studiował filozofię i technologię. Niższe święcenia kapłańskie przyjął w 1913 roku a w 1921 roku wyższe święcenia kapłańskie. Na terenie Gdańska służył w wojsku niemieckim (w kolumnie sanitarnej) w latach 1915-1918.

Praca

Turowski początkowo pracował w Sucharach. W roku 1922 został profesorem i rektorem Collegium Marianum, mistrzem nowicjatu i doradcą księdza Alojzego Majewskiego. W 1925 roku został wybrany przełożonym Okręgu Polskiego Stowarzyszenia Apostolstwa katolickiego. Ustanowił wtedy trzy nowe kolegia: w Wadowicach, Sucharach, Chełmnie oraz studium filozoficzne. Dbał o kształcenie księży w Polsce i zagranicą. Jako superior polskiej wspólnoty przyczynił się do rozbudowy szkolnictwa i wydawnictwa pallotyńskiego. W Warszawie zawiązał Koła Współpracowników, które współpracowały z Akcją Katolicką oraz Koła Misyjne.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Turowski był głównym organizatorem I Międzynarodowego Kongresu Misjologicznego w Poznaniu w 1927 roku oraz pierwszym delegatem episkopatu do Związku Akademickich Kół Misjologicznych w Polsce. Zorganizował wydawanie czasopisma Rodzina Polska i Apostoł wśród Świata oraz dziennika Polska.

W 1927 roku przejął od Archidiecezji Warszawskiej księgarnię i drukarnię przyczyniając się w ten sposób do ożywienia ruchu wydawniczego. W Przeglądzie Katolickim ogłaszał artykuły. Zostając wybrany na radcę i sekretarza generalnego księży pallotynów objął w Rzymie urzędowanie (1937-1940), następnie w Lizbonie. Od czerwca 1940 roku stał na czele placówki Towarzystwa świętego Rafała w Lizbonie, które niosło pomoc Polakom tułającym się na obczyźnie.

W latach 1947-195 Turowski pełnił funkcję generalnego przełożonego Stowarzyszenia Apostolstwa katolickiego z siedzibą w Rzymie. Gdy został mianowany biskupem tytularnym i sufraganem częstochowskim, zrzekł się stanowiska za zgodą papieża. W połowie roku 1953 ustąpił z powodu choroby.

Ciekawostki

Turowski poważnie chorował. Zanoszono modły do błogosławionego Wincentego Pallotiego o zdrowie. Nastąpiło niespodziewane uzdrowienie, potwierdzone orzeczeniem lekarzy i to wydarzenie uznano za cud.

Po tym wydarzeniu Turowski żył jeszcze i aktywnie pracował przez dziewięć lat. Uzdrowienie to zostało uznane przez władze kościelne za nadnaturalne i przyjęte za jeden z cudów wymaganych do kanonizacji Pallotiego. W kościele parafialnym w Sząbruku w powiecie olsztyńskim wmurowano po wojnie tablicę dla uczczenia pamięci księdza Turowskiego.

Bibliografia

Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku, Warszawa 1963.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Warszawa 1983.
Leksykon Historii Polski, red. Michał Czajka, Marcin Kamler, Witold Sienkiewicz, Warszawa 1995.