Karlik
| Karlik | |
| | |
| Pipistrellus` | |
| Keyserling&Blasius, 1839 (karlik większy), Schreber, 1774 (karlik malutki) | |
| Pipistrellus Keyserling&Blasius, 1839 (karlik większy), Schreber, 1774 (karlik malutki) | |
 Karlik większy, źródło: wikipedia.pl | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Rząd | nietoperze |
| Rodzina | mroczkowate |
| Rodzaj | Pipistrellus |
Karlik – ssak z rodziny mroczkowatych, z rodzaju Pipistrellus. W Polsce spotykane są cztery gatunki z tego rodzaju, m.in. karlik malutki i karlik większy.
Spis treści
Karlik malutki
Jest to nietoperz niewielkich rozmiarów, o długości ciała wynoszącej ok. 5 cm (bez ogona, który mierzy ok. 30 mm) oraz imponującej w stosunku do ciała rozpiętości skrzydeł – 20 mm. Ma gęste futerko o zabarwieniu żółtobrunatnym z kasztanowatym odcieniem, część brzuszna jest jaśniejsza.
Jak większość nietoperzy jest najbardziej aktywny o zmierzchu. Poluje wówczas na owady, zwłaszcza muchówki. Często żyje blisko ludzkich siedlisk. Samice tworzą kolonie w grupach od 50 do 500 osobników, które zakładają pod okapami, belkami nośnymi czy w szczelinach murów. Rodzą w maju i czerwcu po 1–2 młode.
Samce żyją samotnie.
Karlik większy
Karlik większy nie różni się od karlika malutkiego długością ciała, jednak ma zdecydowanie dłuższy ogon – 40 mm oraz większe skrzydła – do 25 cm. Ma ciemnobrązowe futro, które jaśnieje w kierunku podbrzusza.
Zamieszkuje lasy, parki i ludzkie osiedla. Lubi tereny leśne usłane także wodami powierzchniowymi. Często tworzy kolonie z karlikiem malutkim. Żywi się muchówkami, które chwyta wyłącznie w locie.
Gody rozpoczyna późnym latem i jesienią. Samiec wybiera wówczas terytorium godowe i wydaje dźwięki, które mają zwabić samice. Tworzy haremy z wieloma samicami. Młode (rodzące się w liczbie 1–2) osiągają zdolność lotu po miesiącu od chwili narodzin.
Występowanie
Na Warmii i Mazurach spotykany jest zarówno karlik malutki, jak i większy. W Polsce wszystkie nietoperze są pod ochroną ścisłą.
Bibliografia
Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 32-33.
